De Geschiedenis van de Aarde

[alma]

De Geschiedenis van de Aarde



Ons universum is bijna 50 biljoen jaar oud en ontstond uit een idee van de Schepper. De Aarde is ruim 600 miljard jaar oud. Het grootste deel daarvan bestond uit een gasfase, die tot zo'n 70 miljard jaar geleden duurde. Toen kreeg de planeet langzaam haar vaste vorm. Door onszelf wordt onze planeet "Aarde" genoemd, maar in het universum staat zij beter bekend als "Terra" of "Gaia". Lang geleden werd meestal de naam "Shan" gebruikt. De eerste buitenaardse bezoekers landden meer dan een miljard jaar geleden al op onze planeet, dat was een groep reptielachtigen. Sindsdien is het een komen en gaan.

De huidige wereldbeschaving is de derde die ooit bestond. De eerste heette Hyperborea, of Hybornea. Daarover is niet veel meer bekend, maar als we de channeler en contactee Sheldan Nidle mogen geloven (1), ging het hier om een samenleving van intelligente groepen reptielachtigen, dinosaurusachtigen en walvisachtigen.

Die laatsten zagen er toen overigens nog heel anders uit dan nu, want ze leefden op het land en "waren volledig met een vacht bedekt, hadden lange snuiten en oren en waren ongeveer 1,50 tot 1,65 meter lang". Deze drie groepen leefden miljoenen jaren vreedzaam met elkaar samen (2), totdat dit werd verstoord door kwaadaardige bezoekers uit het sterrenbeeld Orion. Het eindigde acht miljoen jaar geleden in een kernoorlog.

Over de tweede beschaving, die bestond uit Atlantis en Lemurië (of Mu), is heel wat meer bekend. Er zijn tal van boeken over geschreven en heel wat mensen weten zich nog dingen over deze periode te herinneren uit een vorig leven.

Dit waren technologisch en spiritueel hoog ontwikkelde beschavingen, hoger dan wij nu zijn. Lemurië werd gesticht door buitenaardse mensen op een groep grote eilanden in de Grote Oceaan. Atlantis, dat in de Atlantische Oceaan lag, kwam daar later uit voort. Beide beschavingen stonden in contact met buitenaardse naties en leefden honderdduizenden jaren vreedzaam naast elkaar.


Grove schets van de ligging van Atlantis en Mu (Lemurië) op een oude kaart

Aan het eind van de laatste 26.000-jarige cyclus kwamen Atlantis en Lemurië met elkaar in conflict en werd Lemurië vernietigd door Atlantis. Atlantis zelf ging aan het eind van de laatste 11.500 jarige cyclus ten onder doordat ze te onvoorzichtig werden met technologische experimenten zoals het creëren van lasers. In een periode van ongekende natuurrampen, een scheurende aardkorst en een kanteling van de aardas, werd dit wereldrijk verzwolgen door de zee. Vele Lemuriërs en Atlantianen vluchtten in deze roerige periodes ondergronds en hun nazaten leven daar nu nog steeds.


Dit kunstwerk maakte ooit deel uit van de oude Maya-stad Tikal, in Guatemala. Het beeldt waarschijnlijk de ondergang van Atlantis uit. Omdat dit niet in het heersende plaatje paste, nam een Duitse archeoloog het mee naar Duitsland, waar het "toevallig" vernietigd werd in de Tweede Wereldoorlog

De groeiende Aarde

De Aarde is net als de meeste andere planeten en manen, hol van binnen. De aardkorst is zo'n 1000 km dik, en de zwaartekracht zit in die korst. Er zijn enkele gangen die leiden van de buitenkant naar de binnenkant. Ook zit er op beide polen een groot gat in de korst. De korst is een gatenkaas. Op de meeste plekken zit magma, maar niet overal. Er zijn grotten en spleten van honderden kilometers lang. Aan de binnenkant van de aardbol en in zo'n 120 ondergrondse steden woont een beschaving die veel hoger ontwikkeld is dan wij, Agartha genaamd. De stukken zonder magma worden gebruikt voor verbindingen tussen de satellietsteden en het 'binnenland'. De meeste steden hebben compleet op zichzelf werkende ecosystemen.

Toen de Aarde net haar vaste vorm aangenomen had, was zij veel kleiner dan nu. Onder invloed van de centrifugerende kracht - onze evenaar draait immers met bijna 1700 km/u rond - is de planeet door de jaren heen sterk gegroeid in omvang. Ze groeit nu nog steeds enkele centimeters per jaar. 200 Miljoen jaar geleden had zij nog pas een kwart van haar huidige omtrek, waardoor de zwaartekracht ook minder groot was. Hierdoor konden de dinosaurussen zich ontwikkelen tot enorme gevaartes van soms wel 80 ton zwaar. Met de huidige zwaartekracht zouden die onherroepelijk te kampen krijgen met fysieke ongemakken, zoals botbreuken, hartfalen e.d.

Destijds zaten alle continenten nog aan elkaar en bedekten ze de hele Aarde. Grote delen van de Aarde waar nu land is, waren toen bedekt door een ondiepe zee. Dit is er de reden van dat er op de vreemdste plekken, zoals in de binnenlanden van Amerika, fossielen van zeedieren gevonden zijn.

Doordat de Aarde groeide, scheurden de continenten uit elkaar en kwamen er grote delen droog te staan. De scheiding van de continenten kwam dus niet door mysterieuze krachten die de tektonische platen zomaar door elkaar husselden, zoals aanhangers van het "Pangea"-model beweren. Die wetenschappers breken zich nu nog steeds het hoofd over de vraag hoe het kan dat de oceaanbodem op sommige plekken slechts enkele tientallen miljoenen jaren oud is, terwijl de platen van het vaste land miljarden jaren oud zijn. De verklaring hiervoor is, dat de groei van de Aarde plaatsvindt langs de breuklijnen op de oceaanbodem, die grofweg verticaal over de aardbol lopen.





De Geschiedenis van de Aarde


Ons universum is bijna 50 biljoen jaar oud en ontstond uit een idee van de Schepper. De Aarde is ruim 600 miljard jaar oud. Het grootste deel daarvan bestond uit een gasfase, die tot zo'n 70 miljard jaar geleden duurde. Toen kreeg de planeet langzaam haar vaste vorm. Door onszelf wordt onze planeet "Aarde" genoemd, maar in het universum staat zij beter bekend als "Terra" of "Gaia". Lang geleden werd meestal de naam "Shan" gebruikt. De eerste buitenaardse bezoekers landden meer dan een miljard jaar geleden al op onze planeet, dat was een groep reptielachtigen. Sindsdien is het een komen en gaan.

De huidige wereldbeschaving is de derde die ooit bestond. De eerste heette Hyperborea, of Hybornea. Daarover is niet veel meer bekend, maar als we de channeler en contactee Sheldan Nidle mogen geloven (1), ging het hier om een samenleving van intelligente groepen reptielachtigen, dinosaurusachtigen en walvisachtigen. Die laatsten zagen er toen overigens nog heel anders uit dan nu, want ze leefden op het land en "waren volledig met een vacht bedekt, hadden lange snuiten en oren en waren ongeveer 1,50 tot 1,65 meter lang". Deze drie groepen leefden miljoenen jaren vreedzaam met elkaar samen (2), totdat dit werd verstoord door kwaadaardige bezoekers uit het sterrenbeeld Orion. Het eindigde acht miljoen jaar geleden in een kernoorlog.

Over de tweede beschaving, die bestond uit Atlantis en Lemurië (of Mu), is heel wat meer bekend. Er zijn tal van boeken over geschreven en heel wat mensen weten zich nog dingen over deze periode te herinneren uit een vorig leven. Dit waren technologisch en spiritueel hoog ontwikkelde beschavingen, hoger dan wij nu zijn. Lemurië werd gesticht door buitenaardse mensen op een groep grote eilanden in de Grote Oceaan. Atlantis, dat in de Atlantische Oceaan lag, kwam daar later uit voort. Beide beschavingen stonden in contact met buitenaardse naties en leefden honderdduizenden jaren vreedzaam naast elkaar.



Grove schets van de ligging van Atlantis en Mu (Lemurië) op een oude kaart


Aan het eind van de laatste 26.000-jarige cyclus kwamen Atlantis en Lemurië met elkaar in conflict en werd Lemurië vernietigd door Atlantis. Atlantis zelf ging aan het eind van de laatste 11.500 jarige cyclus ten onder doordat ze te onvoorzichtig werden met technologische experimenten zoals het creëren van lasers. In een periode van ongekende natuurrampen, een scheurende aardkorst en een kanteling van de aardas, werd dit wereldrijk verzwolgen door de zee. Vele Lemuriërs en Atlantianen vluchtten in deze roerige periodes ondergronds en hun nazaten leven daar nu nog steeds.



Dit kunstwerk maakte ooit deel uit van de oude Maya-stad Tikal, in Guatemala. Het beeldt waarschijnlijk de ondergang van Atlantis uit. Omdat dit niet in het heersende plaatje paste, nam een Duitse archeoloog het mee naar Duitsland, waar het "toevallig" vernietigd werd in de Tweede Wereldoorlog


De groeiende Aarde

De Aarde is net als de meeste andere planeten en manen, hol van binnen. De aardkorst is zo'n 1000 km dik, en de zwaartekracht zit in die korst. Er zijn enkele gangen die leiden van de buitenkant naar de binnenkant. Ook zit er op beide polen een groot gat in de korst. De korst is een gatenkaas. Op de meeste plekken zit magma, maar niet overal. Er zijn grotten en spleten van honderden kilometers lang. Aan de binnenkant van de aardbol en in zo'n 120 ondergrondse steden woont een beschaving die veel hoger ontwikkeld is dan wij, Agartha genaamd. De stukken zonder magma worden gebruikt voor verbindingen tussen de satellietsteden en het 'binnenland'. De meeste steden hebben compleet op zichzelf werkende ecosystemen.

Toen de Aarde net haar vaste vorm aangenomen had, was zij veel kleiner dan nu. Onder invloed van de centrifugerende kracht - onze evenaar draait immers met bijna 1700 km/u rond - is de planeet door de jaren heen sterk gegroeid in omvang. Ze groeit nu nog steeds enkele centimeters per jaar. 200 Miljoen jaar geleden had zij nog pas een kwart van haar huidige omtrek, waardoor de zwaartekracht ook minder groot was. Hierdoor konden de dinosaurussen zich ontwikkelen tot enorme gevaartes van soms wel 80 ton zwaar. Met de huidige zwaartekracht zouden die onherroepelijk te kampen krijgen met fysieke ongemakken, zoals botbreuken, hartfalen e.d.

Destijds zaten alle continenten nog aan elkaar en bedekten ze de hele Aarde. Grote delen van de Aarde waar nu land is, waren toen bedekt door een ondiepe zee. Dit is er de reden van dat er op de vreemdste plekken, zoals in de binnenlanden van Amerika, fossielen van zeedieren gevonden zijn.

Doordat de Aarde groeide, scheurden de continenten uit elkaar en kwamen er grote delen droog te staan. De scheiding van de continenten kwam dus niet door mysterieuze krachten die de tektonische platen zomaar door elkaar husselden, zoals aanhangers van het "Pangea"-model beweren. Die wetenschappers breken zich nu nog steeds het hoofd over de vraag hoe het kan dat de oceaanbodem op sommige plekken slechts enkele tientallen miljoenen jaren oud is, terwijl de platen van het vaste land miljarden jaren oud zijn. De verklaring hiervoor is, dat de groei van de Aarde plaatsvindt langs de breuklijnen op de oceaanbodem, die grofweg verticaal over de aardbol lopen.



IJstijden

Een andere misvatting die nog steeds leeft onder de huidige wetenschap, is het bestaan van ijstijden. Dit zouden periodes van duizenden jaren geweest zijn waarin de Aarde afkoelde, en de verklaring die er meestal voor gegeven wordt is dat "de baan van de Aarde tijdelijk verder van de zon af ging". Maar hiermee toont men aan dat men niet alleen de werking van zwaartekracht niet begrijpt (de straling van de zon heeft zowel een aantrekkende als een afstotende werking en houdt de Aarde dus keurig op haar plek) - ook hebben ze hier zelf nog nooit bewijs voor gevonden.

Dat er in het verleden hevige temperatuursschommelingen geweest zijn, staat buiten kijf. Maar afgezien van grote natuurrampen zoals vulkaanuitbarstingen en meteorietinslagen waardoor het zonlicht tijdelijk weggehouden werd van de Aarde en haar dus deden afkoelen, is er nog nooit een tijd geweest waarin de temperatuur op heel de Aarde afkoelde. Als het ergens kouder was dan nu, was er altijd wel een andere plek waar het juist warmer was dan nu.

Niburu

De verklaring hiervoor ligt in kantelingen van de aardas, die poolverschuivingen veroorzaken. Hoewel de aardas voor ons redelijk stabiel lijkt (afgezien van de precessie, oftewel het 'waggelen' van de aardas) heeft hij in het verleden vaak anders gestaan.

De reden hiervoor was meestal het langskomen van de planeet Niburu, ook wel Nibiru of "Planeet X" genoemd. Deze planeet, die bewoond wordt door Anunnaki, de half menselijk/half reptielachtige buitenaardsen die zoveel invloed gehad hebben gehad op de geschiedenis van de mensheid, heeft een baan van ruim 3.600 jaar. Deze baan leidt niet alleen om onze zon, maar ook om de bruine dwerg die samen met onze zon een binair systeem vormt (3). De zwaartekracht van deze bruine dwerg is trouwens ook verantwoordelijk voor de vreemde baan van de buitenste planeten in ons zonnestelsel. Niburu heeft een erg dichte atmosfeer en produceert zelf ook warmte, waardoor er leven op mogelijk blijft zelfs ver bij een zon vandaan.

Als Niburu weer eens langskomt bij onze zon, heeft dit zo'n verstorende werking op het elektromagnetische veld van andere planeten, dat hun as vaak van positie verandert (4). Dit gebeurt echter niet iedere keer, het ligt er maar net aan welke positie rond onze zon de planeten op dat moment innemen. Maar wie naar de stand van de assen van alle planeten kijkt, ziet dat dat een door elkaar gehusseld potje lijkt waarin geen enkele logica te ontdekken valt. Zo staat de as van Mercurius vrijwel rechtop, terwijl die van Uranus bijna plat ligt.


Niburu moet in de loop van de geschiedenis al talloze malen in onze luchten te zien geweest zijn. Soms klein, maar soms ook heel groot, afhankelijk van de positie van de Aarde rond de zon op dat moment. In het laatste geval moet de naar verluidt grote, rode, mistige planeet met zijn vele manen een afschrikwekkende verschijning geweest zijn, die volken over de hele wereld verbijsterd omhoog heeft doen staren


De laatste kanteling

De laatste keer dat onze aardas een grote verandering onderging, werd echter niet veroorzaakt door de komst van Niburu, maar door de fatale natuurkundige experimenten van de heersers van Atlantis. De rampspoed die dit met zich meebracht, deed de toenmalige Noordpool verschuiven van Noord-Scandinavië naar Oost-Siberië. Hierdoor kwam Europa, dat tot dan toe een bar klimaat gekend had en grotendeels onder het ijs lag, plotseling in een gematigd klimaat te liggen. Het ijs smolt.

De snelheid waarmee deze kanteling van de aardas zich voltrok, kwam als een totale verrassing voor het leven in Noord-Azië en Noord-Amerika. In een mum van tijd dook de temperatuur daar tientallen graden omlaag, waardoor sommige mammoeten staande bevroren. Nu nog steeds is daar een 'zone des doods' te vinden, waarin duizenden mammoeten, wolharige neushoorns en andere dieren bevroren liggen in het ijs. Onderzoekers vonden in hun magen nog onverteerde gewassen, maar ze kunnen niet verklaren waarom dit planten zijn die normaal gesproken alleen in een gematigd klimaat voorkomen.


n het ijs van Noord-Azië en Noord-Amerika bevinden zich nog altijd duizenden ingevroren mammoeten die plotseling stierven, vaak met hele kuddes tegelijk, terwijl ze nog rechtop stonden

Overstromingen

De waterverplaatsing die gepaard gaat met een kanteling van de aardas, geeft nieuwe betekenis aan het woord 'tsunami'. Hele oceanen worden van hun plek getild en over het nabijgelegen land uitgestort. Dit verklaart waarom over heel Amerika resten van zeeleven te vinden zijn, zoals schelpen en walvisbotten, soms op honderden meters hoogte.

De ijsmassa van de oude Zuidpool werd opgetild en gedeeltelijk op het Antarctische continent gekwakt. Dat lag eerst ter hoogte van Australië nu, en was dus veel warmer. Hierdoor werd de beschaving die daar bestond, in één klap weggevaagd. Op oude kaarten, zoals de Piri Reis-kaart (5), staat de kustlijn van Antarctica nog aangegeven zoals die was voordat hij onder het ijs verdween.

Voor de waterstand van zeeën en oceanen wereldwijd had dit grote gevolgen, want nu de Zuidpool grotendeels op land lag, werd er veel minder zeewater bevroren. Veel van het ijs van de oude pool begon te smelten. Dit deed het water wereldwijd stijgen, waardoor veel volken die langs de kust leefden, gedwongen werden om huis en haard te verlaten en een nieuw heenkomen te zoeken. Nu nog steeds liggen er wereldwijd, van India tot Egypte (6), meters onder de kustlijn nog restanten van wat ooit bloeiende beschavingen waren (7). Ook de Noordzee, die tot dan toe grotendeels droog geweest was, liep vol.

Na deze grote kanteling van de aardas zo'n 11.500 jaar geleden zijn er nog enkele kleine kantelingen geweest door toedoen van Niburu, maar nooit meer zo heftig als toen. De Noordpool kwam uiteindelijk meer in zee te liggen dan tijdens de laatste "ijstijd", en bevroor dus meer water dan toen. Maar omdat het op de Zuidpool gemiddeld tientallen graden kouder is dan op de Noordpool, wogen deze wederzijdse veranderingen in ijsmassa's niet tegen elkaar op. Het bleef wereldwijd hoog tij.


nder het ijs van Antarctica zijn nog steeds de restanten van een oude beschaving te vinden.
De foto is afkomstig uit "The Orion Conspiracy"

De maan

Onze maan is kunstmatig en hol, en heeft een metalen constructie aan de binnenkant. Er staan ruïnes (8) en piramides op, en er zijn veel ondergrondse bases. Deze liggen voornamelijk aan de achterkant van de maan. Lang geleden had de Aarde twee natuurlijke manen. Eentje werd er vernietigd bij de aanval van Atlantis op Lemurië. De andere werd door buitenaardsen vervangen door onze huidige maan, die eerst in een ander zonnestelsel hing.

Als aardigheidje werd de maan, die 400 keer kleiner is dan de zon, op een afstand van de Aarde geplaatst die 400 keer kleiner is dan die van de zon. Hierdoor lijken beide hemellichamen voor ons even groot, en kunnen we af en toe genieten van zoiets moois als een zonsverduistering met een corona.

De bewering dat de maan rond de Aarde en de Aarde rond de zon draait, klopt niet helemaal, want de zon hangt niet stil. Hij vliegt met grote snelheid door de ruimte, en wij vliegen met hem mee. De planeten en manen bewegen zich dus in een cilindervormige beweging door de ruimte.

De maan is een kleurrijke wereld (9) en heeft een lichte dampkring. Er is water, ijs en er groeien grassen en andere kleine gewassen, zoals een soort aardappels. Bij foto's van de maan die de NASA vrijgeeft, wordt steevast alles wat op kleur of leven duidt, weggewerkt. Zo blijft het publiek geloven dat het een stoffige, dode wereld is.

Ook de maanlanding door de Amerikanen in 1969 was omgeven door disinformatie. Hoewel de landing wel degelijk plaatsvond, kwamen de meeste beelden uit een studio in Hollywood, in opdracht van president Nixon. Op de echte maanlanding waren namelijk zoveel UFO's te zien die een kijkje kwamen nemen, dat de beelden onmogelijk aan het publiek voorgeschoteld konden worden.

Dit tot frustratie van de astronauten, die bij thuiskomst een zwijgplicht opgelegd kregen en daarna zoveel mogelijk uit de publiciteit weggehouden werden. In 1994 zei Neil Armstrong tijdens een zeldzaam publiek optreden tegen een nieuwe generatie astronauten: "Er zijn geweldige ideeën nog niet ontdekt. Er zijn doorbraken beschikbaar voor degenen die de lagen die de waarheid beschermen, kunnen verwijderen." (10)



God's Etalage

Onze Aarde is één van de mooiste planeten die er bestaan. In het universum wordt ze soms ook wel "God's Etalage" genoemd. De variatie aan landschappen en levensvormen die wij hier hebben, is ongekend in het universum. Er zijn genoeg planeten die bergen, oceanen, woestijnen of jungles hebben, maar niet zo veel die dat allemáál hebben. Daarom is onze planeet van oudsher in veel galactische oorlogen betrokken geweest, en werd ze gezien als een trofee.

Die openlijke strijd, met ruimteschepen van het licht en het duister die elkaar hoog in onze luchten achterna zaten alsof het een scène uit "Star Wars" betrof, is alweer lang geleden. Er heerst nu een galactische vrede, hoewel die nooit officiëel ondertekend is. Beide kampen waren gewoon moe van de miljoenen jaren durende oorlogen, die talloze levens kostten en die nooit een duidelijke winnaar opleverden.


Vroeger bestond er tussen Mars en Jupiter nog een andere planeet, genaamd Maldek, Marduk, Limona, Tiamat of Pax. Maar die werd vernietigd in één van de oorlogen. Tegenwoordig is hiervan alleen de asteroïdengordel en de zogenaamde 'dwergplaneet' Ceres nog over. De Galactische Federatie heeft echter plannen om deze Aarde-achtige planeet in de toekomst weer te herstellen

De huidige bevolking

De huidige aardse beschaving is een uniek geval in het universum, omdat onze planeet in de cyclus van de Vissen was voorbestemd om een planeet te zijn waar zielen het fenomeen 'dualiteit' konden ervaren (goed en slecht in één maatschappij). Dat is bevorderlijk voor de spirituele groei van een ziel. Om een maximaal gevoel van afscheiding van elkaar en de rest van het universum te creëren, werd de Aarde onder quarantaine geplaatst. Dit hield in dat leden van de Galactische Federatie geen contact met ons mochten opnemen, en ons alleen van een afstandje monitorden.

Omdat negatieve buitenaardse rassen zich vaak niet aan Universele Wetten houden, bezochten zij de Aarde wel, met alle gevolgen van dien. Maar dit paste goed in het scenario voor dualiteit, dus werd dit oogluikend toegestaan door de Galactische Federatie. Alleen als ze de balans van het leven op Aarde teveel in gevaar dreigden te brengen, bijvoorbeeld als ze plannen hadden om de mensheid grotendeels uit te roeien door virussen of nucleaire oorlogen, werd er ingegrepen. Ook als hun menselijke pionnen ruimtereizen buiten ons zonnestelsel wilden maken, werd dit niet toegestaan.

De bevolking die zich onder zulke geïsoleerde omstandigheden ontwikkelde, wordt met een mengeling van verwondering en onbegrip bekeken door beschavingen die ons volgen. Aan de ene kant blijken we liefdevol te zijn en kunnen we prachtige dingen creëren, zoals kunstenaars en ambachtslui van allerlei pluimage laten zien. Aan de andere kant zijn we soms ook buitengewoon wreed en achteloos, zelfs tegen onze eigen soort en de planeet die ons thuis is.

Wij zijn de enige beschaving waar zoiets als geld bestaat en zoveel macht gekregen heeft, waar de wetenschap God en buitenaards leven niet serieus neemt, en waar vrije energie nog steeds niet is doorgedrongen tot de burgermaatschappij. Dat laatste is overigens niet onze schuld, want vele uitvinders die revolutionaire ideeën wilden introduceren ten bate van de mensheid, werden de mond gesnoerd door de illuminati. Zoals Nikola Tesla aan het begin van de vorige eeuw, die verschillende perfect werkende nulpuntenergie-apparaten ontwikkelde, maar gestopt werd.

De Aarde kwam bekend te staan als "gevangenisplaneet" waar zielen vanuit het hele universum naartoe kwamen om negatief karma op te lossen (of niet, want het lukt niet altijd). Totdat ook deze cyclus weer voorbij zal zijn, en dat is nu bijna zover.


Net zoals veel fauna is ook veel flora op onze planeet het gevolg van buitenaards bezoek uit een ver verleden.
O.a. zonnebloemen, cannabis en maïs zouden hier nooit gegroeid hebben als ze niet lang geleden mee waren komen vliegen op een ruimteschip

De levende Aarde

Waar de meeste mensen geen enkel besef van hebben, vooral in het Westen niet, is dat de Aarde zelf ook een levend wezen is. Een hoog ontwikkeld en liefdevol wezen, dat precies weet wat er op, in en rond haar gebeurt. Volgens Matthew Ward, de spirit van een overleden jongen die vanuit de hemel met zijn moeder hier communiceert, is de ziel van Gaia altijd in de vijfde dimensie gebleven (11). Maar de negativiteit op Aarde leidde ertoe dat haar lichaam in deze cyclus diep in de derde dimensie terecht kwam. Ook daaraan komt binnenkort een einde, want met de Ascensie zullen ook lichaam en ziel van Moeder Aarde weer met elkaar herenigd worden.

br Het grotere plaatje
http://www.hetgrotereplaatje.nl/earth.html

[alma]

De Geschiedenis van de Aarde, deel 1:
Het Proces van Splitsing
De Stichters via Sal Rachele
vertaald uit het Engels door Frank Hoogerbeets

9 mei 2005

Gegroet, geliefde Scheppers. Vandaag begint een heel bijzondere reeks. De meesten van jullie die deze boodschap lezen hebben geschiedenisles gehad op het atheneum, de middelbare school en de universiteit. Dit zal anders zijn dan elke geschiedenisles die jullie hebben gehad in jullie zogenaamde traditionele Aardse scholen. Vandaag zullen we naar de ware geschiedenis van jullie Aarde gaan kijken.

Deze auteur heeft een korte geschiedenis van de Aarde beschreven in zijn boek, maar zelfs die is niet volledig. Wij zullen trachten om jullie planetaire geschiedenis in een groter perspectief te plaatsen, waarbij we in gedachten houden dat tijd en ruimte illusoir van aard zijn en dat elke weergave van tijdlijnen onderhevig is aan vervorming. De tijdframes die wij hier geven komen ruwweg overeen met jullie 3D tijdlijn. Echter, zoals dit kanaal en vele anderen recentelijk hebben aangegeven, kan tijd worden aangepast door jullie eigen bewustzijn. Geschiedenis is daarom niet in steen gehouwen, maar een reeks van gebeurtenissen die continu worden herschikt en herschreven.

Tijd is als een oneindig groot weefsel en elk draad vertegenwoordigt een mogelijke realiteit. De 3D-wereld is een reeks draden die zijn vastgelegd in het Akasha-energetisch medium. Elke gebeurtenis in 3D vormt een afdruk en deze elektrische impuls is vastgelegd als zijnde “echt gebeurd”. Maar elke gebeurtenis die “echt gebeurd” is kan naar een andere tijdlijn worden verplaatst en jullie, geliefden, kunnen van de ene tijdlijn naar de andere springen, zowel individueel als collectief. Dus als je de geschiedenis wilt veranderen kun je gewoon een ander draad van het weefsel als jouw nieuwe tijdlijn nemen. In jullie fysica noemen jullie experimenten met dit idee “kwantumvervlechting”.

Met deze korte “opmerking” (zoals jullie dat noemen), zullen we beginnen.

Het Universum waarin jullie je bevinden begon ongeveer 20 miljard jaar geleden als een lichtpunt in de Geest van God. Dit lichtpunt bevond zich binnen een groter lichtpunt dat zich in een groter lichtpunt bevond, etc., tot in het oneindige. Er is een aspect van de Godheid dat altijd heeft bestaan en dat eeuwig uitdijt en samentrekt. Alle leven is voortdurend aan het uitdijen en samentrekken, zoals dat apparaat waar jullie doorheen kijken met het gekleurde glas – de kaleidoscoop.

Tijdens een van de uitdijingfasen, ongeveer 4,5 miljard jaar geleden, werd jullie wereld die jullie de Aarde noemen gevormd uit oerstof en –gas. Zoals alle nieuw gevormde werelden bestond zij voornamelijk uit waterstof en een paar andere gassen, zonder het leven dat jullie kennen. Tijdens dit fysiekchemische proces splitste de Godheid in een uitdijingfase zich in eenheden van bewustzijn, die later “zielen” werden genoemd. Deze oorspronkelijke zielen, die de Stichters worden genoemd, zijn wat wij voor jullie vertegenwoordigen. Wij zijn de oorspronkelijke lichtvonken die vanuit de Oneindige Bron werden verspreid tijdens deze uitdijing. Onze individualiteit begon ongeveer één miljard jaar geleden en wij gingen voort om de schepping te verkennen.

Wij ontdekten miljoenen planeten in hun vroege ontwikkelingsstadia, waaronder ook jullie wereld, en wij behielden de vorm van vonken, ofschoon wij voor jullie op grote blauwwitte sterren lijken. Door ons relatief hoger trillingsniveau (vergeleken de trillingsniveaus van deze werelden), waren wij niet in staat om het leven op één van deze planeten direct te ervaren, dus belichtten of zweefden we boven de atmosfeer van deze werelden en observeerden de chemische processen die plaatsvonden.

Op een bepaald moment in het vervormde tijdruimtecontinuüm, besloten we een klein deel van onszelf in de evoluerende werelden te plaatsen om ze beter te kunnen ervaren. Om dit te doen schiepen we een veelvoud van energiepatronen, voorlopers van wat jullie het DNA-molecule noemen. Jullie zouden deze voorlopers “lichtpakjes” van bewuste energie noemen. Deze lichtpakjes konden hun trilling verlagen tot wat jullie de 9e of 10e dichtheid noemen. Toen konden we complexe configuraties van lichtcodes scheppen, die jullie nu DNA-sleutels noemen. Deze DNA-sleutels waren de feitelijke bouwstenen van het leven dat jullie kennen. Daarna verdichtten wij deze sleutels tot wat jullie de 7e dichtheid noemen, het eerste niveau van de feitelijke DNA-codes. Als wezens van de 7e dichtheid waren we uiteindelijk in staat om dit uitdijende Universum direct te ervaren als bewoners van evoluerende werelden.

Wij verspreidden ons zaad over het hele Universum en gingen naar veel regionen van de eeuwig uitdijende galactische clusters. Terwijl de clusters zich verder opsplitsten in individuele melkwegstelsels, begonnen we het proces zoals hierboven beschreven en “incarneerden” in verscheidene regionen van elk melkwegstelsel. Jullie melkweg werd in verscheidene kwadranten bezaaid. Jullie kwadrant begon in wat jullie de Lier- of Vega-regio noemen. Hier manifesteerden zich de eerste vormen van de 7e dichtheid door het manipuleren en herschikken van de DNA-codes. Het kostte ons bijna 900 miljoen jaar om dit proces te perfectioneren en pas in de laatste 100 miljoen jaar konden we levensvormen scheppen in alle dichtheden tot aan de 3e dichtheid.

Het proces van splitsing is voor de meeste Aardse zielen moeilijk te bevatten. De beste analogie die we kunnen geven is die van cellulaire deling. Elke cel die zich afsplitst van een oudercel wordt een volwaardige individuele cel, net zo sterk en creatief (zo niet meer) als de oudercel. Elk 3D-, 4D-, 5D-, 6D- of 7D-wezen dat zich afsplitste van ons ouder-Zelf (onze 12e dichtheidskern) werd een soeverein wezen of volledige ziel naarmate het groeide en evolueerde in tijd en ruimte. Tegelijkertijd is elk deel, naarmate het zich bewuster wordt van zijn hogere aspecten, in staat om zich af te stemmen op of te verbinden met die hogere aspecten en zich daarbij te herinneren hoe de toestand van ongesplitste Bronenergie is. In essentie is elk deel van onszelf nauw verbonden met onze kern en is onze kern nauw verbonden met de Godheid (de ongesplitste Oneindige Bron).

Het proces van neerdalen in de vorm wordt devolutie genoemd. Een deel van de Godheid (wij) wordt meer en meer gesplitst en strekt zich uit tot de lagere dichtheden (wordt feitelijk steeds dichter) totdat het het niveau van eenvoudig bestaan bereikt. Met andere woorden, een deel van onszelf strekte zich helemaal uit tot het niveau van zuiver elementaal bewustzijn, of de eerste dichtheid. Dit is de dichtheid van wat jullie het niet-organische leven noemen, waarvan de meest eenvoudige manifestatie het waterstofelement is. Is het waterstofelement eenmaal doordrenkt met bewustzijn, dan begint het evolutieproces. Natuurlijk kunnen jullie wetenschappers het bewustzijnsniveau in de eerste dichtheid niet meten omdat het zeer klein is vergeleken de derde dichtheid. Echter, jullie wetenschappers hebben wat jullie de “quark” noemen ontdekt en jullie hebben een maateenheid die jullie “Planck’s Constante” noemen. Deze eenheden zijn aspecten van eerste dichtheidsbewustzijn en de middelen om de krachten achter kwantumfluctuaties te meten. Wij realiseren ons echter dat we via dit medium tot een algemeen publiek spreken en zullen daarom afzien van een technisch wetenschappelijke uiteenzetting.

In deel 2 zullen we het hebben over het begin van de evolutie op jullie planeet, dat overeenkomt met de tijd tussen 100 en 10 miljoen jaar geleden.

Dit is het einde van deel 1. Wij zijn de Stichters.

Copyright © 2005 Sal Rachele, P.O. Box 815, Snowflake, AZ 85937 (http://www.salrachele.com) (928) 537-8616

[alma]

De Geschiedenis van de Aarde, deel 2:
Het Experiment Aarde
De Stichters via Sal Rachele
vertaald uit het Engels door Frank Hoogerbeets

10 mei 2005

Opnieuw gegroet. Wij zijn de Stichters, verheugd om jullie pad van ontwaken te helpen verlichten. De vorige keer begonnen wij een verhandeling over de ware geschiedenis van jullie planeet maar we kwamen niet erg ver – slechts tot het punt waarop de hominoïde vorm zich over het Universum begon te verspreiden.. Deze vorm die jullie nu zo goed kennen, met zijn armen, benen, romp, hoofd, etc., was het resultaat van genetische manipulatie en onderzoek dat een zeer lange periode omvatte – ongeveer 900 miljoen van jullie Aardse jaren. Tijdens die periode werden alle soorten exotische levensvormen gecreëerd door het herschikken van de DNA-strengen en –structuren. Het merendeel van het dierlijke leven waarmee jullie vertrouwd zijn, werd voortgebracht als een neveneffect van dit onderzoek.

Vergeef ons dat we hierover wat verder uitweiden. Dit is voor de meeste van jullie een omvangrijk onderwerp en wij willen niets overslaan. Het Leven bestaat uit vele vormen, waarvan sommigen voor jullie zelfs onherkenbaar zouden zijn als ze zich recht voor jullie neus bevonden. Er bestaan op koolstof gebaseerde levensvormen, op silicium gebaseerde levensvormen en zelfs op lithium gebaseerde levensvormen. Dit zijn levensvormen met bewustzijn die op z’n minst een rudimentair begrip en gewaarwording hebben van hun bestaan en van de Liefde van de Schepper.

Alle leven begon op de meest eenvoudige niveaus. Zoals we in deel 1 kort hebben aangeroerd, heeft zelfs waterstof een niveau van bewustzijn. De Schepper, in de vorm van ons, begon met verschillende levensvormen te experimenteren. Wij ontdekten dat we het rudimentaire bewustzijn van een waterstofatoom konden nemen, of van een zwaarder metaalelement, en de atomaire structuur ervan konden herschikken, en zo nieuwe en gevarieerde levensvormen konden creëren. Alle levensvormen die wij creëerden hadden een natuurlijke aanleg om zichzelf te ontwikkelen en complexer te worden en langzaam maar zeker zelfbewuster te worden. De natuurlijke evolutie van levensvormen volgde wat jullie het Darwinistisch evolutionaire model noemen. Al onze experimenten en de experimenten van andere groepen zoals die van ons, brachten mutaties voort of perioden die werden gekenmerkt door intense groei en verandering van vorm en structuur. Jullie wetenschappers weten niet waarom er zoveel mutaties en wijzigingen plaatsvinden in levende organismen. Wij willen graag uitleg geven.

Toen het leven vanuit de eerste dichtheid begon te evolueren naar de verschillende minerale en vegetatieve stadia, kwam er uiteindelijk een niveau van complexiteit en gewaarwording dat bekend staat als het dierlijke stadium, waardoor het voor de meer verdichte zielen mogelijk werd om direct in het vlees en bloed van deze evoluerende levensvormen te incarneren. Dit is het deel dat voor jullie moeilijk is te begrijpen, maar het is alsof een klein deel van jezelf (het dierlijke bewustzijn) zou zijn verenigd met het grotere deel van jezelf (jouw 7D-bewustzijn). Om in een dierlijke vorm te incarneren zou het kleinere deel (het dierlijke bewustzijn) moeten versmelten met het grotere deel (het bewustzijn van de incarnerende ziel). De kosmische inademing betekent het versmelten en assimileren van zielfragmenten tot steeds grotere conglomeraties van bewustzijn. Incarnatie is een manier waarmee dit proces wordt bereikt. Het hoogtepunt van dit evolutieproces is de hominoïde vorm.

De hominoïde vorm die jullie belichamen was oorspronkelijk ontworpen om zeven verschillende dimensies tegelijk te ervaren. Hij had de mogelijkheid om te zitten, te staan, te lopen, te rennen, te springen, te vliegen en zichzelf van de ene naar de andere plaats te teleporteren. Elk van deze mogelijkheden werd als een waardevolle ervaring van fysiek en etherisch zijn beschouwd, want dit lichaam dat jullie bewonen was quasi-fysiek in de zin dat het doorschijnend en vloeibaar kon worden, of zo vast als jullie nu ervaren. Dit lichaam was specifiek ontworpen om met de gravitatie- en elektromagnetische velden van evoluerende planeten te werken, en zijn dichtheid kon naar vrije wil worden verschoven van het eerste tot het zevende niveau.

In de 900 miljoen jarige periode van experimenteren liepen er vreemde en exotische vormen op jullie planeet. Sommige ervan kennen jullie, zoals de dinosaurus. Deze DNA-vormen werden als bijproduct van ons onderzoek en het onderzoek van andere groepen gecreëerd. Er was een periode die in jullie mythologie bekend is als het Land van Pan. Deze beschaving ontstond aan het begin van de 100 miljoen jarige cyclus, die overeenkomt met een halve omloop van jullie zon om de centrale zon van jullie melkweg.

In de tijd van Pan, of Pangaea zoals het ook wel eens genoemd wordt, vond het DNA-experiment nog steeds plaats en er waren geen veiligheidsmaatregelen in het “Aardelaboratorium” ingebouwd. Dit betekende dat verschillende levensvormen konden paren en andere exotische mixen en hybriden voortbrengen. Misschien ben je vertrouwd met de Pegasus en Centaur en andere schepselen die een kruising zijn tussen paarden en mensen, of paarden en engelen. Veel bizarre creaturen bevolkten toen jullie wereld, allemaal een product van genetische experimenten en gemengd paren.

In de genetische code van elk soort was het evolutieplan van de Schepper, bekend als de inademing van de Schepping, ingebed. Uit de inademing van de Schepping komt de universele wet van toenemende intelligentie en zelfbewustzijn te voorschijn. Tijdens de inademing hebben alle levensvormen een blauwdruk van opstanding langs de evolutiespiraal, en toen het bewustzijn van de bizarre levensvormen van Pan begon te groeien, ontwikkelden zij door middel van hun mentale en emotionele zintuigen, verschillende graden van onderscheidingsvermogen en inzicht. Zij begonnen zich bewust te worden van hun Schepper en zij werden er zich ook van bewust dat zij door fysieke en etherische vormen ingesloten geesten waren. Als vonken van de oorspronkelijke ongedeelde Bronenergie, voelden zij een verlangen om naar die Bron terug te keren. Zij begonnen zich te realiseren dat een deel van die Bron zich had afgesplitst van de grootsheid van Liefde en Licht en door deze uiterlijke ervaring van belichaming ging. Dit is de allegorische verwijzing naar ‘de boom der kennis des goeds en des kwaads’ in jullie religieuze leringen.

Aan deze levensvormen werd een Scheppingsdomein gegeven om in te leren hoe ze Goden worden naar hun eigen recht. Dit domein staat bekend als de vierde dimensie, of het domein van verstand en kennis en fantasie. Binnen de blauwdruk van elke levensvorm bestaat het verlangen om net zo te scheppen als de Schepper, net zoals elk kind dat is geboren uit een menselijke ouder de vermogens, de hoop en de verlangens heeft van de ouders. Elke goddelijke vonk dat de verschillende fysieke lichamen en soorten ervaart, ontwikkelde ook zijn verlangen om een Schepper te worden.

De Oneindige Schepper nam een beslissing, heel lang geleden naar Aardse begrippen, om geen beperkingen te stellen aan wat kon worden gecreëerd door Zijn jonge kinderen. Dit was bekend als de Wet van de Vrije Wil, en deze Wet is de bron geweest van alle pijn en ellende op jullie wereld en vele andere werelden. De Schepper gaf ieder van jullie het vermogen om zonder de perfecte blauwdruk te scheppen. Op jullie vierdimensionale canvas konden jullie elk beeld schilderen die jullie maar wilden, van het meest prachtige tot het meest groteske. De Schepper wilde elk mogelijk idee ervaren en het gemanifesteerd zien op het canvas van de verbeelding. En zo experimenteerden veel van de Schepper’s jonge levensvormen met hun eigen DNA totdat ze mislukte, misvormde en dolgedraaide creaturen schiepen met overeenkomstige dolgedraaide mentale processen.

Veel van de goddelijke vonken (zielen) die zich in deze onbekende domeinen waagden raakten zo gebiologeerd door hun eigen creaties dat ze vergaten dat ze wezens van de zevende dichtheid van het licht en de liefde van de Schepper waren. Naarmate ze steeds verder ondergedompeld raakten in deze lagere dichtheden, begonnen ze zich steeds meer te identificeren met het fysieke en het etherische van deze domeinen. In jullie religieuze leringen wordt hiernaar verwezen als de “oorspronkelijke zondeval”. Een populaire eigentijdse analogie in jullie wereld zou de ervaring zijn van een bezoek aan de bioscoop. Als je helemaal opgaat in de film, vergeet je de buitenwereld, totdat de film is afgelopen en dan loop je verdoofd en verward de bioscoop uit, langzaam de stukken van de realiteit bij elkaar rapend die je twee uur daarvóór verliet. Echter, in het geval van jullie “val” komen de twee uur eerder overeen met 100 miljoen jaar.

Dus, geliefden, hebben we twee processen die zich hier ontvouwen. Het eerste is het proces van de evolutie, van een kleine goddelijke vonk die begint als levenloos object van de eerste dichtheid en zich langzaam ontwikkelt via steeds complexere stadia van genetische samenstellingen, en uiteindelijk terugkeert naar de Godheid. Tegelijkertijd hebben we het proces van devolutie, waarbij zielen zich afsplitsen van de Godheid als lichtwezens van de 12e dichtheid en geleidelijk aan hun trilling verlagen totdat ze de 7e dichtheid bereiken waar ze de vorm aannemen van doorschijnende lichtwezens. Het is vanaf dat punt dat ze zich verder afsplitsen via het proces van reïncarnatie, totdat ze in staat zijn om alle evolutiestadia te ervaren, van een zandkorrel tot de Bron waar ze vandaan kwamen.

In toekomstige delen van deze verhandeling gaan we kijken hoe evolutie en devolutie met elkaar zijn verweven en hoe zielen met een vrije wil elk niveau of dimensie van de schepping kunnen binnengaan en ervaren. We zullen het ook hebben over de geschiedenis van jullie Aarde, over de beschavingen die in de loop van de tijd op jullie wereld opkwamen en ondergingen, en we zullen de verschillende sterrenrassen verkennen die op jullie wereld zijn geïncarneerd en die zijn binnengedrongen en de levensvormen hebben beïnvloed die op Aarde evolueerden.

Dit is het einde van deel 2. Wij zijn de Stichters.

Copyright © 2005 Sal Rachele, P.O. Box 815, Snowflake, AZ 85937 (http://www.salrachele.com) (928) 537-8616

[alma]

De Geschiedenis van de Aarde, deel 3:
De Val van Pangaea
De Stichters via Sal Rachele
vertaald uit het Engels door Frank Hoogerbeets

11 mei 2005

Opnieuw gegroet, geliefde Scheppers. Wij vervolgen onze verhandeling over de geschiedenis van de Aarde. Wij hopen dat je de vorige les hebt kunnen volgen. Het is er een die voor de meeste Aardse zielen moeilijk is om te bevatten, omdat er meerdere energiestromen zijn die gelijktijdig plaatsvinden – evolutie, devolutie en het constante (op hele hoge niveaus).

Vandaag zullen we het hebben over de historische gebeurtenissen van jullie tijdlijn. Zoals wij en het medium al vaak hebben verteld, is tijd vloeibaar en niet “in steen gegrift” zoals jullie rationele denken je wil doen geloven. Daarom is veel van wat wij voor jullie verwoorden onderhevig aan verandering. Ofschoon de fysieke gebeurtenissen Akasha-afdrukken hebben en voortbestaan op één van jullie voorbije tijdlijnen, hebben jullie als soort het vermogen om jullie tijdlijnen te wijzigen ten dienste van jullie evolutie. Een andere keer zullen we dieper op dat onderwerp ingaan.

Wij plaatsen bij voorkeur geen extra opmerkingen in onze boodschappen omdat wij onze woorden en ideeën zo eenvoudig mogelijk willen houden, zonder opsmuk of compromis. Echter, het is misschien nuttig om duidelijk te maken dat sommige van de ideeën die hier naar voren worden gebracht overeenkomen met jullie mythologische en religieuze leringen, terwijl andere de geschriften en leringen die jullie al kennen, beslist zullen tegenspreken. Wij zijn hier niet om wie dan ook tot een bepaalde manier van denken te bewegen, of jullie ergens van te overtuigen. Wij vragen jullie om open te staan voor onze visie op de Schepping wetende dat wij meer inzicht hebben dan de meeste entiteiten die jullie Aarde hebben bezocht. Bescheiden opmerking, niet?

Er zijn vier grote beschavingen op jullie planeet geweest (en heel veel kleinere) sinds het grote experiment hier begon. (1) Pangaea, (2) Lemurië, (3) Atlantis en (4) het heden. Daarnaast hebben twee grote gebeurtenissen in jullie zonnestelsel plaatsgevonden die een dramatische impact hadden op de geschiedenis van jullie wereld: (A) de vernietiging van Maldek en (B) de vernietiging van de oppervlakte van Mars. Wij vereenvoudigen het verhaal in sterke mate want er waren ontelbaar veel andere gebeurtenissen waarvan we sommige in detail zullen behandelen. Dit omvat ook wat jullie religieuze geschriften de “Opstand van Lucifer” noemen (wat wij de Orionische invasie noemen), de komst van de Alpha Draconiërs (Reptielen), de overheersing van de Siriërs (jullie Bijbelse en voor-Bijbelse tijden) en de heimelijke invasie van de Zeta Reticuliërs (greys). Besef dat dit slechts de belangrijkste buitenaardse invloeden waren; er waren vele anderen waaronder de inbreng uit sommige Andromedaanse gebieden, van verschillende niveaus en dimensies afkomstige Pleiadische groepen, Venusianen, Arcturianen, Antareanen en anderen van Polaris, Alpha Centauri en vele andere regionen. Voeg hier aan toe het toezicht houden van jullie vooruitgang door de Raad van Alcyone (de Grote Witte Broederschap), de Confederaties van Licht en hun aftakkingen (Ashtar, Zonnekruis, etc.), en de vele interplanetaire priesterschappen (Melchizedek, Metatron, Enoch, etc.), en je hebt een behoorlijke pan met brei op de kosmische haard!

Goed, zoals jullie dat zeggen, we gaan verder! Laten wij beginnen met Pangaea. De vorige keer in deel 2 hebben we het kort over deze beschaving gehad, maar laten we het in de historische tijdlijn plaatsen. Het land van Pan was het grootste succes voor wat betreft het experimenteren en kruisen van verschillende DNA-strengen. Dit was het paradijs of de “Tuin van Eden” waarover in jullie religieuze boeken is geschreven. Het grootste deel van de Aarde was een tropische jungle in de periode tussen 200 en 20 miljoen jaar geleden. Je kunt het bewijs hiervan zien door de geologische formaties te bestuderen, in het bijzonder in jullie woestijnen. Bijvoorbeeld, de dorre woestijn bekend als de Patrified Forest in Noordoost Arizona, was eens een dichte jungle. Veel gebieden, waaronder ook jullie favoriete plaats, Sedona, was een groot deel van die periode onder water. Met andere woorden, jullie wereld was voornamelijk bedekt met water en dichte begroeiing. Zelfs op de poolgebieden krioelde het van het leven.

De hominoïde vorm werd ongeveer 100 miljoen jaar geleden op jullie planeet uitgezaaid, precies in het midden van deze jungleperiode. Kleine groepen hominoïden waren beperkt tot relatief kleine gebieden van jullie wereld. Deze hominoïden waren wezens van de 7e dichtheid met vleugels en hoog ontwikkelde telepathische en psychische vermogens. Zij leefden in het paradijs. Zij waren liefdevol en behulpzaam en communiceerden met het exotische planten- en dierenleven dat overal overvloedig aanwezig was. Zij onttrokken hun voedsel direct uit zonlicht en assimileerden water via hun poriën. Zij hadden genoeg aan elkaar. Dit is bij benadering het equivalent van wat jullie de Tuin van Eden noemen in jullie religieuze geschriften.

In die tijd waren de levensvormen gevarieerd en overvloedig. Ongeveer 60 miljoen jaar geleden stierven de dinosaurussen uit toen de komeet Arunhatak op zijn 10.500 jarige cyclus tijdens die passage te dicht bij de Aarde kwam. De daarop volgende afkoeling vernietigde een groot deel van de vegetatie, maar de Aarde was met haar verbazingwekkende regeneratieve vermogens in staat om te herstellen en een nieuwe vruchtbare periode volgde. Er waren in die tijd slechts een paar honderdduizend hominoïde levensvormen op Aarde en de meeste van hen trokken zich terug onder de grond en schiepen met behulp van verschillende Pleiadische groepen een ondergrondse wereld van grote schoonheid en complexiteit. Hier komen de legenden van een “innerlijke wereld” vandaan. We zullen het daar op een later tijdstip over hebben.

De meeste levensvormen van Pan waren exotisch en bestaan heden ten dage niet. Van een paar ven hen bestaan legenden, waaronder de Pegasus en de Centaur (niet verwant met Alpha Centauriërs) en sommige wezens waren afstammelingen van de dinosaurussen en vroege reptielen. De draken dankten hun folklore aan twee bronnen – Pangaea en de Draconische invasie. De eerste draken waren reptielachtige wezens die samen met de dinosaurussen evolueerden en waren door ons en andere buitenaardse groepen genetisch gemanipuleerd. Later kwamen de Draconiërs met hun eigen reptielachtige vorm naar de Aarde en begonnen exotische drakenvormen voort te brengen. Maar we lopen op de zaken vooruit.

De Val van Pangaea was de oorspronkelijke “zondeval” zoals opgetekend in jullie geschriften. Dit vond plaats toen de “Zonen van God” (de Pleiadiërs van de zevende dichtheid) incarneerden in de hominoïde vormen die op Aarde evolueerden en zij hun goddelijke afkomst vergaten. Vóór de incarnatie van de Pleiadiërs van de zevende dichtheid, hadden de hominoïde levensvormen een laag bewustzijn, ergens tussen de tweede en derde dichtheid. Jullie wetenschappers zien de verandering die werd veroorzaakt door de Pleiadische incarnaties als een onverklaarbare mutatie die het verschil markeert tussen apen en mensen.

De geïncarneerde Pleiadische mensen paarden met de verschillende wezens; vandaar de half-paard-half-mens en vele andere vormen. De feeën waren één van de afstammelingen van deze vermenging. Zielen van de zevende dichtheid namen een hominoïde vorm aan die vleugels had. Toen zij paarden met de vierbenige wezens, kwam daar onder andere de Pegasus of het gevleugelde paard uit voort. Toen de hominoïde Pleiadische zielen hun trilling verlaagden, verloren zij hun vleugels, telepathische en andere vermogens. Zij begonnen steeds meer te lijken op de wezens die op Aarde evolueerden – dierlijker van aard en minder in staat om hun hogere intellectuele, verstandelijke vermogens aan te spreken.

Dit alles duurde voort tot ongeveer 10 miljoen jaar geleden, toen het einde van de kosmische cyclus daar was en de elektromagnetische polen verschoven. In die tijd raasden grote stormen over de Aarde en als gevolg van de veranderende EM-frequenties vernietigde een vloed het merendeel van de wezens die op Aarde leefden. In jullie religieuze geschriften wordt hiernaar verwezen als de “grote vloed”. Het merendeel van de Aarde raakte toen bedekt met water, met wat overgebleven land en hier en daar wat leven.

Dit is het einde van deel 3. Wij zijn de Stichters.

Copyright © 2005 Sal Rachele, P.O. Box 815, Snowflake, AZ 85937 (http://www.salrachele.com) (928) 537-8616

[alma]

De Geschiedenis van de Aarde, deel 4:
De Vernietiging van de planeet Maldek
De Stichters via Sal Rachele
vertaald uit het Engels door Frank Hoogerbeets

12 mei 2005

Gegroet, geliefden. Wij zijn de Stichters. Het medium wilde zich ervan vergewissen dat wij aan iedereen bekend maken dat al onze boodschappen te zijner tijd in een boek worden vervat. Wat is jullie aardse uitdrukking – “houd je adem niet in tijdens het wachten”? Goed, we proberen hier wat gevoel voor humor te hebben. Het schrijven van een boek vereist altijd concentratie. Het ontvangen van de informatie is eigenlijk vrij rechttoe rechtaan, maar het is de voorbereiding, het bewerken en uitgeven van het boek dat veel energie vergt.

In ieder geval, vandaag bestuderen we de grote oorlogen en de komst van zielen naar jullie wereld, wat het begin markeerde van wat jullie geweld en conflict noemen. Voor velen van jullie zal dit geen prettig beeld zijn, maar ik ga ervan uit dat de meeste van jullie nu volwassen zielen zijn en een beetje onaangenaamheid aankunnen te midden van de glorieuze Schepping.

Jullie Aarde was niet de enige planeet in jullie stelsel die de aandacht van buitenaardsen trok. Tien miljoen jaar geleden waren er drie planeten die levensvormen herbergden – de Aarde, Mars en Maldek. Zij waren in die tijd de derde, vierde en vijfde planeet vanaf jullie zon. Ja, de temperatuur op de vierde en vijfde planeet was lager en minder vriendelijk dan op Aarde, maar dat weerhield de buitenaardsen er niet van deze werelden te koloniseren. Zij die naar Mars en Maldek kwamen waren avontuurlijk aangelegd, bereid om de strenge girls en grote droogten die op deze planeten voorkwamen, te verdragen – ofschoon er rond de equatoriale gebieden wel bos- en plantenleven was en veel water en ijs in de poolgebieden.

Veel van de zielen die omkwamen tijdens de grote vloed op Aarde reïncarneerden op Mars en Maldek. De beschavingen die zich al op deze werelden ontwikkelden kwamen van veel verschillende sterrenstelsels, en nu kwam het Pleiadische oerras erbij. Zoals je je kunt voorstellen hadden de wezens die op deze werelden leefden, hun trilling verlaagd tot de vierde dichtheid. Zielen die in een wereld van de vierde dichtheid incarneerden, ontvingen niet dezelfde liefdevolle aandacht die zielen in de zevende dichtheid ervaren. Deze buitenplaneten waren daarom een vergaarbaak voor een bizarre verzameling gedachtevormen en gedachtecreaties, wat resulteerde in een rijk en gevarieerd domein – het domein van gedachtecreaties, fantasie en dromen.

Gedurende deze periode hadden veel wezens overal in de melkweg het Aarde-experiment en haar naburige planeten opgemerkt. Een groep zielen uit het Draconische sterrenstelsel stuurde ongeveer 40 miljoen jaar geleden verkenningsschepen naar de Aarde en nog eens tussen een en twee miljoen jaar vóór de grote vloed (ongeveer 12 miljoen jaar geleden). Ofschoon zij zich niet en masse vestigden, zetten hun rapporten aan de Draconische Raad de Aarde, Mars en Maldek wel “op de kaart” voor onderzoek en mogelijke verovering.

Een andere groep van de constellatie Orion had de jonge Aardse zielen en hun verwanten op Mars en Maldek ook opgemerkt. Wij van de 7e en 12e dichtheid hielden het Aarde-experiment nog steeds nauwlettend in de gaten en deze minder dan smakeloze beschavingen van Orion en Draconis konden door onze nauwlettende observatie op Aarde geen voet aan de grond krijgen. Het zou hetzelfde zijn als ons laboratorium binnenmarcheren en verkondigen dat zij het experiment overnemen. Wij hielden een beschermende trilling rond de Aarde en dergelijke dingen gebeurden niet – tenminste niet in die tijd. Maar Mars en Maldek hadden die bescherming niet omdat dat gewoon niet ons terrein was. Deze planeten waren eigenlijk “vrij-voor-iedereen”. En dus vestigden zij zich, eerst in kleine getalen, als verkenners en kleine kolonies tussen de bestaande gemeenschappen. Toen de gemengde voortplanting eenmaal begon, begonnen de zielen van Orion en Draconis ook te incarneren. De reptielachtige vormen van Draconis vonden het moeilijk om zich aan te passen aan het milieu op Mars en Maldek en reïncarnatie werd de geprefereerde methode om zichzelf in deze wereld te plaatsen.

Zowel het Orionische als Draconische stelsel kende een grote verscheidenheid aan bewuste wezens en de verkenners die zich op Mars en Maldek vestigden, waren vrij agressief en oorlogszuchtig van aard. Hun voornaamste doel om naar het zonnestelsel van de Aarde te komen was verovering en het delven van natuurlijke bronnen. Eigenlijk alles wat hen macht en aanzien gaf. Deze zielen waren al lang geleden hun verbinding met de Bron vergeten en voelden dat ze van anderen moesten nemen om heel en compleet te zijn.

Het duurde niet lang voordat er oorlog uitbrak op Mars en Maldek. Omdat Mars dichter bij de Aarde is en onze leden waakzaam waren, voelden de Orioniërs en Draconiërs er niet zoveel voor om op Mars te incarneren. Zij prefereerden de relatieve afstand van Maldek. Zij kwamen in record aantallen en al spoedig telde de Maldekische beschaving miljoenen zielen. Zij bouwden grote steden van steen, en overeenkomstig hun bewustzijn hadden deze steden grote forten en torens om zich te beschermen tegen aanvallen.

Op een zeker moment ontdekten de Maldekiërs neutronentechnologie en begonnen zij bommen en oorlogstuig te vervaardigen. In die tijd (enkele miljoenen jaren geleden) waren er geen veiligheidsmaatregelen ingebouwd om de oncontroleerbare gevolgen van deze technologie te voorkomen. Ofschoon de Maldekische beschaving in Aardse tijd meer dan tien miljoen jaar geleden begon, bleef die beschaving zich ontwikkelen tot een verzameling strijdende facties. Dit oorlog voeren trok de aandacht van zowel goedgezinde als kwaadaardige buitenaardse groepen uit verschillende stelsels in de melkweg, maar vanwege de non-interferentie-overeenkomst en de bescherming van de vrije wil, werd er weinig gedaan om in te grijpen.

Ongeveer 3.200.000 jaar geleden escaleerden de conflicten en werden de neutronenwapens opgesteld. Het zou een “beperkte nucleaire uitwisseling” zijn tussen twee van de strijdende groepen. Op dat moment was het DNA van de zielen een mix van Draconische en Orionische strengen, beiden met de agressieve genen. Elke partij in dit conflict (ofschoon beide partijen hetzelfde DNA hadden) wilde de andere overtreffen, en de wapens werden steeds groter en talrijker. De eerste uitwisseling vernietigde enkele duizenden hominoïden. De partij met de meeste schade herstelde zich en sloeg met steeds grotere verwoesting terug. Ofschoon het toevallig leek te zijn ontdekt, werd er een bijzonder krachtige neutronenbom ontwikkeld door gebruik van een zeldzame combinatie van elementale katalysators. De wetenschappers die betrokken waren bij zijn ontwikkeling waren zich niet bewust van de reikwijdte van zijn destructieve vermogens. Dit wapen werd afgevuurd op een verborgen ondergrondse militaire basis in vijandig gebied. Op deze basis bevonden zich honderden neutronenwapens. De vijand, wetende dat de bom kwam, probeerde zijn wapens in de lucht te krijgen. Verscheidene tientallen wapens werden gelanceerd en ontploften in de lucht, wat een schitterend licht veroorzaakte. Zij waren echter niet in staat om het aankomende krachtiger wapen te onderscheppen en het drong de silo’s van de vijand binnen en ontstak in één keer meer dan 200 wapens onder de grond. De combinatie van de explosie van het krachtiger wapen met de 200 conventionele nucleaire wapens, veroorzaakte een krachtige aardbeving die de planeet Maldek verscheurde en in duizenden stukken brak die de asteroïdengordel werden tussen Mars en Jupiter.

Meer dan tien miljoen zielen kwamen in de explosie om en zij incarneerden later op Mars. Wij en de andere goedgezinde groepen waren geschokt door wat er gebeurde en vroegen de Godheid om een grotere mate van interventie om te voorkomen dat dit ooit weer zou gebeuren. De explosie veranderde de omloopbaan van Mars en de Aarde en ontwrichtte in sterke mate de etherische bases op Jupiter en Saturnus. Een golf elektromagnetische storing ging het zonnestelsel uit en wezens uit alle delen van de melkweg merkten het op. Er werd een raad bijeen geroepen in het Alcyone-stelsel, huis van de Grote Witte Broederschap, en er werd bepaald dat de totale vernietiging van een planeet waar dan ook in de melkweg niet meer zou worden toegestaan.

Dit is het einde van deel 4. Wij zijn de Stichters.

Copyright © 2005 Sal Rachele, P.O. Box 815, Snowflake, AZ 85937 (http://www.salrachele.com) (928) 537-8616

[alma]

De Geschiedenis van de Aarde, deel 5:
De Martiaanse Beschaving
De Stichters via Sal Rachele
vertaald uit het Engels door Frank Hoogerbeets

17 mei 2005

Gegroet, geliefde Scheppers! Ik neem aan dat jullie in de voorgaande delen veel intrigerende denkbeelden hebben gevonden. Zijn er meer vragen gerezen dan antwoorden? Zo ja, prima. Onthoud dat wij slechts de belangrijkste gebeurtenissen aanroeren en ons inzicht aanbieden in de grillen van de dualiteit zoals die zich gedurende miljoenen jaren heeft geopenbaard.

Sommige van jullie hebben vragen gesteld over de Orioniërs en de Draconiërs. Wij hebben deze groepen niet in detail besproken omdat dat niet nodig is. Het volstaat om duidelijk te maken dat ons oorspronkelijke DNA-experiment op een zijspoor raakte om jullie Aardse bewoordingen te gebruiken. Andere laboranten en onderzoekers kwamen in het holst van de nacht het laboratorium binnen en vernielden onze apparatuur en stalen onze monsters en voerden er hun eigen experimenten mee uit en startten hun eigen laboratoria.

Vind je onze analogie aardig? Wij hebben jullie taal en gewoonten gedurende lange tijd bestudeerd en weten hoe we de taal van jullie tijd kunnen gebruiken om onze punten duidelijk te maken. Maar het Aarde-experiment kan het beste worden begrepen als wij ons verhaal voortzetten terug in de tijd vlak na de vernietiging van Maldek.

Meer dan tien miljoen zielen verloren hun lichamen tijdens de vernietiging van Maldek. De meeste van die zielen vestigden zich op Mars, waar zich al een beschaving ontwikkelde. De zielen op Mars waren een product van onze experimenten plus groepen uit vele andere stelsels, waaronder Orion en Alpha Draconis. Die groepen hebben hun spoor vele malen achtergelaten in jullie evolutiespiraal, maar nooit in voldoende mate om jullie DNA-blauwdruk serieus te wijzigen – tenminste, nog niet.

De zielen van Maldek incarneerden op de gebruikelijke manier door zich voort te planten via de Pleiadische, Orionische en Draconische lijn van Mars. De beschaving op Mars groeide enorm, tot meer dan 100 miljoen zielen. Wij zullen het nu niet hebben over de fragmentatie van zielen, maar het volstaat om te zeggen dat de 10 miljoen zielen van Maldek fragmenteerden tot ongeveer 50% van de Martiaanse bevolking in een periode van slechts een paar duizend jaar. Naarmate de bevolking op Mars groeide, kwam de dunne atmosfeer onder druk te staan. Door hun afstand van de zon hadden Mars en Maldek dunne en kwetsbare atmosferen die de druk van een grote bevolking niet aankonden (laat staan nucleaire wapens).

Naarmate de Martiaanse beschaving bleef groeien, kwam er onrust tussen de verschillende groepen, vooral omdat veel van de Maldekische zielen de lessen van de oorlog niet hadden geleerd en hun lichamen plotseling hadden verlaten tijdens de catastrofale gebeurtenissen daar. Ofschoon de meeste zielen tussen de incarnaties worden voorgelicht, was er nog steeds een beleid van non-interferentie, behalve voor het voorkomen van een nieuwe planetaire vernietiging, en dus werden de Martiaanse bewoners tamelijk vrij gelaten zolang ze maar geen wapens ontwikkelden die de hele planeet konden vernietigen. De explosie van Maldek had de baan van Mars gewijzigd en de elektromagnetische frequentie in grote mate veranderd. Het klimaat veranderde en er werden grote kanalen gebouwd om water te transporteren van de tropische en polaire gebieden naar de tussenliggende woestijngebieden. Naarmate het klimaat steeds instabieler werd, braken er oorlogen uit om de waterrechten en namen conventionele wapens uiteindelijk snel in aantal toe.

Een heel naar soort atoombommen werd ontwikkeld door gebruik van zware metalen (uranium, plutonium, etc.) en brak er een oorlog uit waarin deze wapens werden gebruikt. Veel zielen werden gewaarschuwd door leden van de Broederschap van Licht (later de Confederatie van Planeten) en geholpen bij het bouwen van ondergrondse schuilplaatsen en uiteindelijk ondergrondse steden. De Broederschap en verwante organisaties neutraliseerden veel van de wapens om een herhaling van de Maldekische ervaring te voorkomen. Niettemin bliezen de Martianen gaten in hun atmosfeer en ontwrichtten het ecologisch evenwicht in grote mate totdat bijna al het leven aan de oppervlakte was uitgestorven. Sommige overlevenden van de atoomexplosies wisten ondergronds te komen en sloten zich aan bij degenen die daar al waren. Eenmaal onder de grond gingen ze door met het opnieuw opbouwen van hun beschaving totdat er een nieuwe orde was bereikt. Van de ongeveer 100 miljoen zielen, overleefden er ongeveer 10 miljoen die onder de grond gingen.

Om verdere aanvallen te voorkomen werden de ondergrondse steden van Mars van de buitenwereld afgesloten en slaagden wetenschappers erin om een kunstmatige atmosfeer te creëren die tot 20 miljoen zielen kon herbergen. In de loop der tijd teisterden grote zandstormen de oppervlakte van Mars en erodeerden de meeste steden en bouwwerken. Tegenwoordig zijn er nog een paar piramiden en rechthoekige bouwwerken over – voldoende om jullie wetenschappers eraan te herinneren dat daar eens leven was – ofschoon dergelijke informatie voor de bevolking is achtergehouden.

Voor wat betreft de ondergrondse steden, die bestaan nog steeds en worden heden ten dage nog steeds bewoond, maar hebben zich tot de vierde dichtheid ontwikkeld en zijn voor de meesten die onderzoek doen niet zichtbaar.

Jullie wetenschappers zullen radioactiviteit ontdekken op Mars die niet alleen door steenformaties kan worden verklaard – dit is het overblijfsel van de atoomexplosies omdat sommige van de gebruikte elementen een halveringstijd hebben van miljoenen jaren.

Wat gebeurde er met de ongeveer 90 miljoen zielen die niet ondergronds gingen? Jullie hebben het geraden – zij migreerden naar de Aarde en reïncarneerden in de smeltkroes van Pleiadische, Orionische, Draconische en andere groepen die opnieuw waren ontstaan na de ondergang van Pan.

Dit is het einde van deel 5. Wij zijn de Stichters.

Copyright © 2005 Sal Rachele, P.O. Box 815, Snowflake, AZ 85937 (http://www.salrachele.com) (928) 537-8616

[alma]

De Geschiedenis van de Aarde, deel 6:
De Luciferiaanse Opstand, deel 1
De Stichters via Sal Rachele
vertaald uit het Engels door Frank Hoogerbeets

19 mei 2005

Geliefde Scheppers, wij zijn de Stichters en komen naar jullie toe met het Oneindige Licht en de Liefde van de Schepper. Vandaag komen we met nieuwe informatie, vergezeld van een opmerking. De stof in deze en in de komende verhandelingen is gebaseerd op informatie die is achtergehouden door bepaalde machten en invloeden die jullie wereld heel lang hebben gecontroleerd. Het is onze intentie om de informatie die is achtergehouden, vrij te geven en wel zo helder en accuraat als mogelijk is. Wij zijn ons niet bewust van zielen in Aardse lichamen die deze informatie in het verleden met 100% nauwkeurigheid hebben verspreid. Dit heeft te maken met de moeilijkheid om de informatie te ontrekken uit de Akasha-kronieken.

Ofschoon alle informatie in het Universum voor iedereen die er oprecht om vraagt vrij beschikbaar is, is het alleen die zielen die niet langer door de Raad van Rigel en Draconis kunnen worden beïnvloed, gelukt om door het vervormingsnet te komen dat zich in de ether rond jullie planeet bevindt. In sommige van jullie gechannelde geschriften wordt naar deze etherische vervorming verwezen als de frequentiebarrière. Tot voor kort was het ons door de Godheid niet toegestaan om aan dit etherische vervormingsveld te komen. Het is pas sinds 1950 A.D. in jullie Aardse tijdlijn dat Goddelijke interventie de mogelijkheid heeft toegevoegd om etherische vervormingsvelden van jullie planeet te verwijderen. In latere verhandelingen zullen wij de mate van versluiering bestuderen die over jullie vibrerende bol is geplaatst en de bedoeling van elke sluier. Sommige sluiers zijn een natuurverschijnsel dat te maken heeft met de verlaging van de trilling die wordt gevoeld door zielen van de 7e dichtheid die op weg zijn om de realiteit van de 3e dichtheid te ervaren. Andere werden met opzet geplaatst door goedgezinde groepen om te voorkomen dat de zogenaamde “duistere krachten” te veel macht zouden krijgen en de vrije wil van opstijgende zielen zouden schenden. Weer andere sluiers werden met opzet door duistere krachten geplaatst om te voorkomen dat opstijgende zielen genoeg macht zouden krijgen om een eind te maken aan de betrokkenheid van Orion , Draconis en Sirius bij de Aarde.

Omdat er klaarblijkelijk geen aardse zielen zijn die al deze informatie succesvol konden ontrekken, wijzen wij erop dat dit medium wellicht niet in staat is om alle informatie te ontrekken. Sal Rachele en de Stichters geven geen garanties dat de hier gechannelde informatie geheel correct is. Wij dringen aan op uiterste opmerkzaamheid bij het lezen van welk gechanneld materiaal dan ook en vragen jullie op te passen voor gechanneld materiaal dat claimt 100% nauwkeurig te zijn. Dat gezegd hebbende dienen we een basis leggen voor wat we gaan bespreken.

De Luciferiaanse Opstand wordt uitvoerig besproken in sommige van jullie religieuze geschriften, waaronder een sterk vervormd boek genaamd “Urantia” dat voor zover wij weten naar de Aarde was gebracht door de Raad van Andromeda. De informatie die in dat boek is vervat was aangereikt door verschillende entiteiten in de Andromedaanse Raad die probeerden toegang te krijgen tot de Akasha-kronieken tijdens de periode van 10 miljoen B.C. tot aan de tijd van Jezus Christus. Een deel van die informatie is correct en bruikbaar, maar de Andromedaanse entiteiten waren niet in staat om sommige sluiers te doorbreken die de periode omsloten die wordt uitgeplozen in deze verhandelingen. Daarom beriepen veel van deze entiteiten zich op informatie uit “tweede hand” die aan hen was gegeven door verschillende leden van de Raad van Betelgeuze en leden van Sirius A en Sirius B, die deelgenoten waren van het Aarde-experiment in deze tijdsperioden.

Veel aartsengelen en verheven meesters hadden nauwkeurige informatie over die tijdsperiode, maar mochten de informatie niet vrijgeven vanwege het schenden van de vrije wil en non-interferentie. De energieoverdrachten van onze groep, de Stichters, en verschillende andere groepen, zijn voldoende in staat om ALLE sluiers te doorbreken, ongeacht wie of wat ze heeft geplaatst. Er bestaan bepaalde visualisaties en DNA-patronen die zijn verbonden met de Sterrenpoorten en Portalen die moeten worden betreden om de sluiers te doorbreken.

De oude mysteriescholen die in verschillende tijden op jullie planeet bestonden, waren in de eerste plaats opgezet om zielen langs het spirituele pad te leiden naar het punt waarop ze in staat waren om deze Sterrenpoorten en Portalen te betreden. Het systeem van inwijdingen en rituelen dat werd gegeven door zulke geheime en niet-geheime genootschappen zoals de Broederschap der Vrijmetselaars, de Rozenkruisers, de Orde van de Witte Roos en de Orde van de Purperen Roos, was speciaal bedoeld om zielen te leren sluiers te doorbreken. In het begin van deze organisaties, verkreeg een aantal zielen kennis van de Sterrenpoorten en Portalen en waren in staat om sommige sluiers te doorbreken. Deze zielen waren echter niet in die mate spiritueel ontwikkeld dat ze hun en geest zuiver konden houden en velen misbruikten de informatie die hen was gegeven. Door gebrek aan onderscheidingsvermogen gaven ze de DNA-codes aan verschillende negatief gepolariseerde buitenaardse groepen, waardoor deze groepen de Sterrenpoorten en Portalen konden binnengaan en verwoestingen konden aanrichten op de astrale en etherische niveaus van de Aarde. Deze entiteiten voegden hun DNA-codes samen met de codes van zielen die op Aarde evolueerden, zowel direct via energieoverdrachten als door grootschalige incarnaties, waardoor ze de oorspronkelijke intentie van de geheime en niet-geheime mystieke genootschappen corrumpeerden. Alle hierboven genoemde mysteriescholen, en verscheidene andere, zijn geïnfiltreerd door negatief gepolariseerde buitenaardse groepen, en als gevolg daarvan worden de leiders van deze organisaties in grote mate beheerst door op het egogebaseerde verlangen naar macht en controle over anderen.

Dit egogebaseerde verlangen naar macht en controle kan heel sluw en subtiel zijn, vermomd als “slagvaardigheid” en “spirituele trots” voor het hebben bereikt van dit of dat niveau in de organisatie. Met het bereiken van elk niveau verkrijgt het individu een grotere mate van verantwoordelijkheid voor het functioneren van de organisatie en de doorstroom van haar leden. Dit is vooral gevaarlijk als het ego het voor het zeggen heeft. Er zijn talrijke goed bedoelde regeringsleiders geweest die verstrikt raakten in deze negatief gepolariseerde energievelden en nog steeds geloofden dat ze het “werk van God” deden. Dit is één van de redenen waarom bepaalde onderdelen van deze informatie tot nu toe niet zijn geopenbaard. Wij, de Stichters, zijn ervan overtuigd dat er nu voldoende zielen zuiver in en geest zijn die nooit, onder welke omstandigheden dan ook, de informatie zouden misbruiken die wij nu via verschillende mediums, waaronder deze, geven.

Wij geven tijdens deze transmissie geen feitelijke samenstellingen van DNA-code, maar wij geven wel de energiepatronen die nodig zijn om de sluiers te doorbreken. Sommige zielen die zich op deze berichten afstemmen zullen voldoende ontwikkeld zijn om de sluiers direct te doorbreken. Anderen zullen de juiste DNA-sleutels en –codes nodig hebben, die later zullen worden gegeven. Het is niet onze bedoeling om enige informatie achter te houden die nodig is voor jullie planetaire lichtwerkers. Echter, zelfs met ons trillings- en bewustzijnsniveau hebben wij in het verleden, wat jullie noemen, “beoordelingsfouten gemaakt” die gedeeltelijk hebben bijgedragen aan de huidige situatie op Aarde. Voor zover ons bekend is zijn er GEEN buitenaardsen of gechannelde entiteiten die immuun zijn voor deze “beoordelingsfouten”. Vrije wil is op elk niveau in de evolutie een gecompliceerd en moeilijk principe. Ofschoon wij de mechanismen van vrije wil heel goed begrijpen, zijn wij heel voorzichtig en terughoudend bij het nemen van beslissingen die de vrije wil van miljoenen aardse zielen beïnvloeden.

Tot omstreeks 1950 A.D. waren er hoegenaamd geen mechanismen om de groepen van “licht” en “duisternis” ervan te weerhouden om te strijden tot het bittere eind. Met de komst van nucleaire wapens veranderde dat allemaal en de Godheid vaardigde het decreet van Goddelijke Interventie uit dat de meeste van jullie kennen, wat directe interventie bij SOMMIGE zaken toestond, als duidelijk werd dat zo’n interventie de schending van de vrije wil van een groot aantal aardse zielen zou voorkomen. Als zielen op jullie planeet eenmaal het bewustzijnsniveau van de vijfde dichtheid bereiken, wordt hun welzijn beschermd door onze dispensaties, overeenkomstig het Goddelijke Beginsel.

Een van jullie wetenschappers, Dr. Hawkins, ontwikkelde een trillingsschaal die nogal grof is, maar redelijk bruikbaar, en wij zullen deze schaal gebruiken om ons punt hier duidelijk te maken. Die zielen die innerlijk zijn afgestemd op niveau 500 of hoger, of uiterlijk op 400 of hoger, komen automatisch in een beschermend energieveld terecht dat wordt gegenereerd door onze leden en enkele andere groepen die betrokken zijn bij het uitvoeren van de Goddelijke Dispensatie. Op dit moment zijn er ongeveer 16 miljoen zielen op jullie planeet die op of boven de aangegeven niveaus trillen.

Onthoud, geliefde Scheppers, dit is NIET een pikorde of een ontwerp om je meer of minder waardig bij te voelen. Al God’s scheppingen zijn waardig. Iedereen op jullie planeet verdient God’s Liefde. Er is niet één ziel die het onwaardig is om “gered” te worden. Dit gaat om het verkrijgen van toegang tot de Sterrenpoorten en Portalen, nodig om te helpen de mensheid te bevrijden van de gevolgen van de Luciferiaanse Opstand (die we later gaan bespreken).

Alleen zielen met zuivere geesten en harten krijgen toegang tot de heilige DNA-sleutels en –codes en de Sterrenpoorten en Portalen die verantwoordelijk zijn voor het instandhouden van de sluiers der illusie op jullie planeet. Iedere ziel die oprecht verlangt om vrij te zijn kan en zal vrij zijn. Dit is de Goddelijke Wet. Vraag en gij zult ontvangen is vandaag nog net zo geldig als in de tijd van Jezus. Echter, er zijn bepaalde beveiligingen aangebracht in de ethers en astrale gebieden van jullie planeet die noodzakelijk waren om de vrije wil te respecteren van zielen die op jullie wereld evolueren. We zullen hier later meer over zeggen, maar nu gaan we verder met jullie geschiedenis.

De pre-Lemurische periode op jullie wereld ligt grofweg tussen 10 miljoen B.C. en 1 miljoen B.C. Tijdens die periode herstelde jullie wereld zich langzaam van de grote vloed en levensvormen begonnen zich opnieuw te verspreiden. Na de vernietiging van Maldek en de atmosfeer van Mars, kwamen veel zielen naar de Aarde en incarneerden, waardoor de bevolking enorm toenam. De Aarde was opnieuw voornamelijk een tropische jungle en voor ongeveer 90% met water bedekt, en alleen de poolgebieden waren verhoudingsgewijs koel.

Soort zoekt soort, en naarmate meer zielen van Maldek en Mars naar de Aarde kwamen, daalde het trillingsgetal van de Aarde om zich aan hun trillingen aan te passen. Toen het bewustzijnsniveau van de Aarde onder de vijfde dichtheid zakte, waren zielen van naburige stelsels in staat om de Sterrenpoorten en Portalen bij de Aarde binnen te gaan (die destijds niet werden gereguleerd, behalve door de wet van aantrekking). Ofschoon de Orioniërs en Draconiërs reeds vaste voet op Aarde hadden, kwamen zij massaal toen de trilling eenmaal onder de vijfde dichtheid daalde.

Dit is het einde van deel 6. Wij zijn de Stichters.

Copyright © 2005 Sal Rachele, P.O. Box 815, Snowflake, AZ 85937 (http://www.salrachele.com) (928) 537-8616

[alma]

De Geschiedenis van de Aarde, deel 7:
De Luciferiaanse Opstand, deel 2
De Stichters via Sal Rachele
vertaald uit het Engels door Frank Hoogerbeets

20 mei 2005

Noot van de auteur: Dit deel was meerdere keren herzien en aangepast met de hulp van de Stichters om het beter leesbaar en chronologisch consistent te maken.

Opnieuw gegroet, geliefde Scheppers. Wij zijn de Stichters. We gaan verder met onze verhandeling en geven inzicht in de Luciferiaanse Opstand.

Tot ongeveer een half miljoen jaar geleden in jullie tijdlijn bleef de Aarde steeds meer zielen aantrekken uit het hele Universum. Het trillingsniveau van deze zielen was meestal van de vierde dichtheid, wat betekent dat zij waren onderworpen aan de astrale en etherische vervormingen die eigen zijn aan dit trillingsniveau. De genetica was nu een mix van vele rassen, maar de Orioniërs begonnen gestaag te domineren. Oorlog tussen Rigel en Betelgeuze had het leven voor veel Orioniërs behoorlijk intolerant gemaakt en de Aarde werd gezien als een plaats om een nieuw leven te beginnen. In tegenstelling tot de Draconiërs waren de Orioniërs in staat om, behalve via het incarnatieproces, gewoon direct op Aarde te landen, en dus nam hun aantal veel sneller toe dan dat van de Draconiërs, van wie de reptielenlichamen heel veel moeite hadden om zich aan de Aardse atmosfeer en gravitatie aan te passen.

Wij, de Stichters, keken met wanhoop toe naar wat er gebeurde, maar omdat wij niet mochten ingrijpen, waren wij als laboranten die toekeken hoe een soort zich ongecontroleerd vermeerderde en niets deden om het in bedwang te houden.

Een groep van aartsengelen en verheven wezens van de 6e, 7e, 8e en 9e dichtheid observeerden de Aarde eveneens. Verschillende van deze wezens zijn heel bekend bij de mensen van de Aarde, onder andere Aartsengel Michael. Een verheven wezen aan wie later de naam “Lucifer” werd gegeven, was één van degenen die het proces op Aarde observeerden. Lucifer ontwierp een plan om de chaos op Aarde te verminderen door Aardse zielen te leren hoe ze hun emoties konden beheersen en hun intellectuele vermogens gebruiken zodat ze niet zo makkelijk zouden worden beïnvloed door de negatief gepolariseerde groepen. Lucifer droeg per ongeluk bij aan de verslechterende situatie op Aarde die leidde tot ongebreidelde emoties en hartstocht. Een groep zielen onder leiding van Lucifer kwam naar de Aarde en vestigde een aantal mysteriescholen die dienden om zielen te trainen in het onderdrukken en beheersen van het emotionele lichaam. Het plan mislukte omdat toen studenten leerden hun emoties te onderdrukken, hun zielen steeds meer gefragmenteerd raakten totdat hun trilling van de vierde naar de derde dichtheid daalde. Het onderdrukken van elk deel van het Zelf resulteert in een verlies aan kracht en bewustzijn. Het zich schamen voor emoties bij mannen, de Victoriaanse onderdrukking van seksueel verlangen en impliceren dat gevoelens verkeerd zijn, stammen allemaal af van Lucifer’s filosofie.

Aartsengel Michael, die zag wat er op Aarde gebeurde, vond dat hij niet langer alleen maar kon zitten toekijken, en dus nam hij de leiding over een groep verheven wezens die vrijwillig hun trillingen verlaagden en naar de Aarde kwamen om een andere mysterieschool op te richten om de trillingen van zielen weer te verheffen naar het licht. Toen Michael en zijn groep eenmaal op Aarde kwamen waren de trillingen zo laag dat hij en zijn groep hemelse helpers verstrikt raakten in het spel van dualiteit en de negatief georiënteerde groepen als kwade krachten begonnen te zien die overwonnen moesten worden. Deze aartsengelen versterkten het concept van “licht versus duisternis” in jullie wereld. Michael koos voor de kant van het licht en veel leden van de Raad van Rigel, alsmede de meeste Draconiërs kozen voor de polariteit van de duisternis.

Ondertussen hielden Lucifer en zijn groep vast aan hun koele, rustige afstandelijkheid, en werden theoretische strategen die met interesse de zich ontwikkelende gevechten gadesloegen. Hij raakte zo gefascineerd door dit drama van dualiteit dat hij beide kanten begon op te zetten, door de krachten van zowel het licht als de duisternis te trainen om elkaar te bevechten, met de bedoeling om te zien wie de grote winnaar zou zijn. De ontbrekende factor in dit alles was compassie. Lucifer leerde de soldaten op het slagveld om hun emoties te onderdrukken en gehard te worden tegen ellende en lijden. Aartsengel Michael leerde de soldaten om gepassioneerd en sterk te zijn bij het overwinnen van de duistere krachten. Toen Lucifer zag wat Michael deed, leidde hij zijn aandacht van de Orioniërs af en ontketende oorlog tegen de strijdkrachten van Michael waarna een grote strijd begon in de astrale en etherische gebieden boven de Aarde. Dit werd bekend als de Hemelse Oorlogen. Michael’s strijdkrachten hadden een vurig verlangen om te zegevieren over de duisternis. Lucifer’s strijdkrachten waren koel, rustig en intellectueel en voerden hun oorlogen met listige strategie. De derde partij in dit alles, de negatief gepolariseerde Orioniërs en Draconiërs, werd snel groter omdat zijn belangrijkste vijanden nu in oorlog waren met elkaar.

De Hemelse Oorlog duurde zo’n duizend jaar, en vond plaats in ongeveer 500.000 B.C. Tijdens de periode van 1.000.000 B.C. tot 500.000 B.C. groeide de bevolking van de Aarde van ongeveer 200 miljoen tot bijna een miljard mensen. Omdat de oorlogen grotendeels buiten de planeet waren en geen grote gevolgen had voor de oppervlakte van de Aarde of de ondergrondse beschavingen, nam de bevolking tijdens de Luciferiaanse Opstand niet zo heel veel af. De meeste gevechten op de oppervlakte waren plaatselijk en met gebruik van conventionele wapens.

Na ongeveer 1000 jaar vechten werd er een wapenstilstand afgekondigd en Lucifer en zijn groep beloofde om geen openlijke agressie te tonen tegen wie dan ook in het Aardse stelsel. Michael realiseerde zich de zinloosheid van het vechten tegen de duisternis en ook de zinloosheid om te proberen de onderdrukking van emotionele energie met geweld te overwinnen, en trok zich terug in de hemelse rijken om de geleerde lessen te integreren.

Tussen 500.000 B.C. en 200.000 B.C. ontwikkelde het leven zich op Aarde gestaag en een paar zielen herpakten hun bewustzijn van de vierde dichtheid en begonnen te leren hoe ze konden samenleven. Tijdens deze periode kwamen veel meer zielen overal uit de melkweg en werd de Aarde echt een smeltkroes. Echter, de grootste groepen waren nog steeds de Orioniërs van Betelgeuze en Rigel. Tijdens de Luciferiaanse Opstand kwam de Raad van Betelgeuze samen met Michael en de “lichtstrijdkrachten”, terwijl de Raad van Rigel samenkwam met de “strijdkrachten van het kwaad”. Ofschoon er weinig openlijke vijandigheid was gedurende de overgangstijd na de opstand, beperkten beide Orionische groepen hun voortplanting tot hun respectievelijke polariteiten, waardoor ze hun DNA-structuur behielden – de groepen van Betelgeuze bleven vredelievender terwijl de groepen van Rigel dominant en agressief bleven. Gedurende deze tijden bereikte de bevolking een hoogtepunt van bijna een half miljard, kort voor een Grote Cyclus rond 200.000 B.C.

De eerste periode van Lemurië begon rond 200.000 B.C., nadat een van de grote cycli van 25.920 jaar was voltooid. Deze verschuiving vernietigde bijna de helft van de Aardse bevolking door enorme aardbevingen. De elektromagnetische verschuiving veroorzaakte het losbreken en uit elkaar bewegen van sommige gebieden en één land werd een bijzonder vruchtbaar gebied voor de ontwikkeling van een vriendelijke beschaving. Zielen die tot deze landmassa werden aangetrokken waren over het algemeen vredige mensen, waarvan sommigen afkomstig waren van de Pleiadische sector en anderen van Sirius en Orion. Dit continent werd ongeveer zo groot als Australië en bevond zich op bijna dezelfde lengtegraad maar wat meer naar het noorden. Wat de meeste historici niet beseffen is dat tijdens de eerste periode van Lemurië de beschaving op de andere continenten voortduurde, ook al was de trilling van de andere continenten niet zo verfijnd als die van Lemurië. Deze eerste Lemurische beschaving werd later het land van Mu genoemd. Op het hoogtepunt bestond het uit bijna een half miljard zielen.

Ongeveer drie grote cycli later waren de elektromagnetische schommelingen zodanig dat een andere catastrofe begon en alle landmassa’s, behalve die van Lemurië, werden overspoeld. De meeste zielen die omkwamen op de omliggende continenten reïncarneerden in Lemurië, en de bevolking van Lemurië groeide explosief. Dit werd de tweede Lemurische periode. Deze periode was van ongeveer 122.000 B.C. tot ongeveer 100.000 B.C. Op het hoogtepunt van deze tweede Lemurische beschaving, bereikte de bevolking opnieuw bijna een miljard mensen. Deze zielen waren niet technisch georiënteerd maar waren stamachtig van aard, hielden van muziek en ritme, en leefden in grote steden in de kustgebieden.

Rond 100.000 B.C. kwam de komeet Annanhutak bijzonder dicht bij de Aarde waarbij de staart de atmosfeer schampte, wat een dramatische afkoeling veroorzaakte. De Lemurische mensen waren gewend aan het warme, tropische klimaat en plotseling zakte de temperatuur met 50 graden in letterlijk uren, waardoor de meesten doodvroren. Diegenen die wisten wat er ging gebeuren vluchtten naar de zee. Velen gingen het water in en verdronken. Sommigen probeerden onderwater-steden te bouwen wat grotendeels mislukte. Er bestaan veel legendes over de zee die uit deze periode stammen. De Lemurische landmassa verdween uiteindelijk in zee door de elektromagnetische stormen die volgden op de passage van de komeet. Er waren slechts een handvol overlevenden en zij migreerden naar wat nu Zuid-Amerika en Australië is, en later naar Hawaï en de Filippijnen.

Wat niet eerder is geopenbaard, en wat op Aarde sterk is onderdrukt, is dat de Alpha Draconiërs verantwoordelijk waren voor de ongewoon dichte passage van de komeet. Met een reeks nucleaire explosies in de ruimte dwongen zij de baan van de komeet met opzet dichter bij de Aarde om de beschavingen daar te vernietigen. Het plan was om het bestaande leven op Aarde te vernietigen en daarna te landen en de Aarde voor henzelf op te eisen.

In dit opzicht hadden ze gedeeltelijk succes, maar in hun eigen lichamen op Aarde landen was veel moeilijker dan incarneren in miljoenen reeds bestaande lichamen. Het volstaat om te zeggen dat ze het heel moeilijk hadden om in hun reptielenlichamen te overleven vanwege de ongunstige gravitatie en de samenstelling van gassen in de atmosfeer. Hun lichamen muteerden en werden naarmate ze zich aanpasten, groter, ofschoon hun aantal gering bleef. Dit was de periode die de legendes voortbracht over draken die de Aarde bevolkten.

De Draconiërs, die zich niet snel gewonnen gaven, brachten veel tijd door in laboratoria aan boord van hun schepen met het splitsen en muteren van verschillende DNA-monsters totdat ze met een mensdraak-hybride kwamen. Het geheim was het injecteren van reptiel-DNA in het cerebellum vanwaar het snel het hele systeem muteerde. Dit deel van de mens wordt vandaag nog steeds het reptielenbrein genoemd. Terwijl de eigenschappen van dit deel gepaard gaan met agressief en competitief gedrag en het “vechten” of “vluchten” syndroom ontworpen om het organisme te beschermen, werden deze eigenschappen, eenmaal gecombineerd met Orionisch DNA, bijzonder sterk en domineerden het hele organisme.

Tegenwoordig is 80% van het DNA in mensen Orionisch van oorsprong, of misschien moeten we zeggen, Orionisch-Draconisch-hybride. Wat tegenwoordig als de menselijke soort wordt beschouwd, is het resultaat van deze DNA-manipulatie door de Draconiërs en de daaropvolgende incarnatie van de Orioniërs. Zoals vermeld in het eerdere werk van dit medium, was onze originele DNA-blauwdruk waar we zo trots op waren, gereduceerd tot minder dan 20% van de totale opbouw van de mens.

Door het lage overlevingspercentage van de Draconiërs na de vernietiging van Lemurië, is het percentage mensen met echt reptiel-DNA op Aarde vrij laag gebleven. Het merendeel van de kolonisering van de Aarde na 100.000 B.C. en vóór Atlantis was gedaan door de Raad van Rigel en de Raad van Betelgeuze van Orion.

Opmerking: Lang nadat de oorlogen in de Orionische sector werden beëindigd (meer dan 100.000 jaar geleden), blijven veel groepen die naar de Aarde migreerden tot op de dag van vandaag vastzitten in een oorlogsmentaliteit. Zoals jullie om je heen kunnen zien, varieert deze eigenschap van geciviliseerd militarisme en fervent patriottisme tot openlijke vijandigheid en barbaarse gewoonten.

Dit is het einde van deel 7. Wij zijn de Stichters.

Copyright © 2005 Sal Rachele, P.O. Box 815, Snowflake, AZ 85937 (http://www.salrachele.com) (928) 537-8616

[alma]

De Geschiedenis van de Aarde, deel 8:
De Overgang van Lemurië naar Atlantis
De Stichters via Sal Rachele
vertaald uit het Engels door Frank Hoogerbeets

19 mei 2005

Gegroet, geliefden. Dit is een voortzetting van deel 7. Wij zijn de Stichters.

Wij voelen dat het belangrijk is om uitleg te geven over de sluiers en vervormingen op en boven jullie wereld tijdens de overgang van Lemurië naar Atlantis. Zowel de Alpha Draconiërs als de Orioniërs hadden in deze periode scheepsvloten om de Aarde cirkelen. Deze schepen bevonden zich hoofdzakelijk in de vierde dichtheid. De twee groepen hadden een oppervlakkig verbond gebaseerd op handel in technologie in ruil voor een staakt het vuren.

Een van de technologieën die zij hadden ontwikkeld was een hoog intense elektromagnetische straal die het etherisch veld rond de Aarde kon ontwrichten. Om hun vijanden van de Aarde weg te houden, creëerden zij door middel van deze technologie een krachtveld. Dit veld sloot nieuwe buitenaardse groepen niet alleen buiten, maar creëerde ook een vervorming in de Akasha-velden rond de Aarde. Ofschoon de hoofdbibliotheek van Akasha geen locatie heeft in tijd en ruimte, vormde dit gebied boven de Aardse atmosfeer wel een portaal naar Akasha. Dit is een van de redenen waarom het ophalen van informatie tijdens deze periode zo moeilijk is geweest.

Een andere belangrijke factor om rekening mee te houden, en waarover in jullie boeken is geschreven, is de quarantaine die in werking werd gesteld na de vernietiging van Lemurië. Omdat het trillingsniveau van mensen zo sterk was gedaald, werd de Aarde niet langer als een veilige en wenselijke plaats beschouwd om vredelievende en liefhebbende groepen te vestigen. Om de Orioniërs en Draconiërs ervan te weerhouden astrale en etherische beschavingen op naburige werelden te corrumperen, werd er door de Pleiadiërs van de zevende dichtheid een krachtveld geplaatst om Aardse zaken tot de Aarde te beperken. Deze sluier werd pas rond 1987 A.D. opgetrokken, de tijd die bekend staat als de Harmonische Convergentie.

Toen de instabiliteit van de Aarde na de ondergang van Lemurië afnam, landden de Draconiërs en probeerden zich te verspreiden, maar hadden het moeilijk in hun reptielen lichamen. Toen namen zij hun toevlucht tot het incarneren via de overlevenden van Lemurië op een relatief stabiele lansmassa in wat nu de Atlantische Oceaan is. Tegelijkertijd zagen groepen Pleiadiërs de kans om de Aarde opnieuw te bevolken en ook zij kwamen, ondanks de quarantaine. Groepen van Rigel en Betelgeuze van Orion kwamen ook en zij vonden de atmosfeer van de Aarde bijna ideaal voor snelle bevolking. Het DNA van de overlevenden was nu hoofdzakelijk Orionisch, plus een beetje Sirische, Andromedaanse en Draconische energie. Toen de nieuwe beschaving opkwam, begon het Pleiadische, Orionische en Draconische DNA te muteren, en de nieuwe wezens werden wetenschappelijker en intellectueler in hun evolutie. Aldus begon de eerste Atlantische periode. Deze mensen hadden nog steeds het reptielenbrein, maar hun hersenschors bevatte ook elementen van hogere Pleiadische deugden en inzichten.

Een beschaving begon zich te ontwikkelen die heel veel leek op die die nu bestaat, met allerlei technologische prestaties.De hogere Pleiadische geesten gecombineerd met de hartstocht van de Orioniërs en de competitiedrang van de Draconiërs, resulteerde in een gestructureerde wereld van machines en grote architectuur. Michaël en zijn legioenen, nederig geworden door hun vroegere fouten, probeerden opnieuw de meer ontwikkelde zielen van Atlantis te beïnvloeden. De Raad van Rigel, die zich had teruggetrokken toen de Aarde instabiel was, begon zich opnieuw te interesseren voor wat er gaande was. Behalve dat grote aantallen Orioniërs in menselijke vorm incarneerden, bleven ze in ruimteschepen aanwezig boven het Atlantische continent. Blijkbaar had de quarantaine niet gewerkt en was de Aarde opnieuw een magneet voor allerlei soorten aangename en onaangename wezens.

De eerste periode van Atlantis kwam gedeeltelijk tot stilstand tegen het einde van de grote cyclus ongeveer 50.000 B.C. De beschaving werd echter opnieuw opgebouwd en de laatste periode van Atlantis begon. Er bestaat veel vrij accurate informatie over Atlantis in verschillende van jullie gechannelde geschriften, waaronder de werken van Alice Baily en Edgar Cayce. Wij zullen die inspanning niet ongedaan maken. We willen echter wel zeggen dat de ondergang van de tweede Atlantische periode omstreeks 23.200 B.C. plaatsvond, en werd veroorzaakt door het misbruik van kristallijnen energiegeneratoren. Wij zullen kort verklaren hoe dit plaatsvond.

Ongeveer 2.000 jaar voor het einde van Atlantis, ontwikkelden de Atlantiërs radionische apparaten door gebruik te maken van kwartskristallen. Zij waren in staat om alle energie te genereren die ze nodig hadden voor vrijwel elk deel van hun beschaving. Deze energie was krachtig genoeg om de kwaadaardige aspecten van de samenleving te verleiden. Verscheidene Atlantische wetenschappers sloten overeenkomsten met Orionische groepen buiten de Aarde, het verkopen van technologie in ruil voor superioriteit. Dit komt overeen met wat er tegenwoordig gebeurt tussen bepaalde Aardse groepen en de Zeta Reticuliërs.

De Orionisch gezinde rebellen wilden steeds meer vermogen van de energie genererende kristallen en besloten er wapens van te maken. Zij kregen niet de kans om oorlog te ontketenen omdat een van de bijzonder krachtige kristallijnen generatoren explodeerde en het continent met de meeste van haar bewoners deed zinken. Slechts een handje vol ontsnapte in luchtschepen en een nog kleiner aantal in zeeschepen. Meer dan 90% van degenen die via de zee wilden ontsnappen, verdronken in enorme tsunami’s. Zij die in luchtschepen vluchtten gingen naar wat nu Centraal en Midden Amerika is, en naar Egypte.

Dit medium heeft ontdekt dat bijna alle mensen met wie hij regressietherapie en helingsessies deed, direct betrokken waren bij de ondergang van Atlantis. Zoals gebruikelijk bleven wij, de Stichters, gedurende deze periode voornamelijk observeren. Volgens ons inzicht was het een onevenwichtigheid tussen hoofd en wat Atlantis daadwerkelijk vernietigde. De wetenschappelijk georiënteerde hybriden van de Atlantische periode hadden opnieuw hun emoties onderdrukt op een manier die te vergelijken was met die van de Luciferianen, waardoor de meeste Atlantiërs hun vermogen verloren om onderscheid te maken tussen energieën die spirituele groei stimuleerden en die die leidden naar de toename van fysieke, astrale en etherische macht.

Als de bewoners van Atlantis hun emotionele en mentale lichamen in evenwicht hadden gehad, dan zouden ze hebben gezien wat er gebeurde en in staat zijn geweest stappen te ondernemen om het te voorkomen. Wij zien dat zich tegenwoordig een vergelijkbaar scenario afspeelt in jullie moderne wereld. Wij zeggen dat jullie bijna net zover zijn als jullie waren ten tijde van de vernietiging van Atlantis. Er zijn echter twee belangrijke verschillen. De Goddelijke Dispensatie staat nu een groot aantal zielen toe om tot hogere bewustzijnsniveaus te ontwaken, en er zijn veel goedgezinde buitenaardse groepen die de gebeurtenissen in jullie wereld nauwlettend in de gaten houden, en direct in actie komen om een grote nucleaire oorlog te voorkomen. Bovendien beschikken deze groepen over geavanceerde technologieën waarmee ze exotische en ongewone wapens kunnen ontdekken nog voor ze worden getest.

We hebben het nog niet gehad over een heel belangrijk deel van jullie geschiedenis, dat van de Egyptische, Bijbelse en Griekse perioden. Er is nog een andere speler in het drama die in grote mate de culturen vormde die na Atlantis verschenen, namelijk Sirius. In de volgende sessie zullen we het hebben over de rol van de Siriërs in de Joodse, Christelijke en Griekse mythologie. Daarnaast geven we onze visie op wat er werkelijk gebeurde in de tijd van Jezus – wie hij was, wat hij eigenlijk deed en waar de vervormingen liggen in het officiële historische verhaal.

Een andere keer zullen we het ook kort hebben over de Azteekse, Tolteekse en Mayacultuur. Wij zijn de Stichters.

Copyright © 2005 Sal Rachele, P.O. Box 815, Snowflake, AZ 85937 (http://www.salrachele.com) (928) 537-8616

[alma]

De Geschiedenis van de Aarde, deel 9:
Egypte en de Tijd van Jezus Christus
De Stichters via Sal Rachele
vertaald uit het Engels door Frank Hoogerbeets

26 mei 2005

Gegroet, geliefde Scheppers! Wij zijn weer terug met meer over jullie geschiedenis. Er zijn twee tijdsperioden die vele van jullie lange tijd hebben gefascineerd, en dat is Egypte en de tijd van Jezus Christus.

We zullen nu een korte tijd besteden aan deze twee sages, zonder het Zuid- en Noord-Amerikaanse verhaal te vergeten, dat we een andere keer zullen vertellen.

De zogenaamde strijd tussen licht en duisternis duurde voort na de vernietiging van Atlantis. Jullie wereld leek op en neer te gaan tussen perioden van korte verlichting, gevolgd door tijden van corruptie en relatieve duisternis. Egypte was een dergelijk geval.

Een groep Pleiadiërs van de zevende dichtheid, die vastbesloten waren om de blauwdruk van de mensheid, die was gewijzigd door Orionische, Draconische, Sirische, Andromedaanse en andere afvallige groepen, te herstellen, trokken voordeel uit het feit dat de weinige overlevenden van Atlantis relatief zuiver waren in en geest. Diegenen die langs de Nijl landden waren de eersten die door het Pleiadisch welkomstcomité werden bezocht. Deze afvaardiging werd geleid door een leraar die later “Thoth” werd genoemd, die, in tegenstelling tot oude geschriften, niet het hoofd van een vogel of reptiel had. Het wezen dat zo wordt afgebeeld was een Draconisch-Andromedaanse hybride die veel later kwam en de leringen van Thoth vervalste.

Thoth was een stralend wezen van blauwwit licht, een hominoïde met bijna dezelfde kleur en energie als wijzelf in de hogere domeinen. Hij was in staat om zijn trillingsniveau ver genoeg te verlagen om direct met de afstammelingen van Atlantis te communiceren en om hen de principes van waarheid, samenwerking, harmonie en hogere wiskunde bij te brengen.

Zoals veel gechannelde berichten bevestigen was Thoth de ontwerper achter de Grote Piramide. Dit bouwwerk diende verschillende doelen, maar zijn belangrijkste functie was een inwijdingskamer en regulator van het Aardse rastersysteem. Zoals correct opgemerkt door jullie “Egyptologen” stond hij op één lijn met Mintaka, de centrale ster in de gordel van Orion. Mintaka werd het centrum voor de Orionische verlichte regering die volgde op de resolutie van de oorlogen tussen Rigel en Betelgeuze zo’n 100.000 jaar geleden. Mintaka had ook een geografische en geologische betekenis in dat hij een centraal punt aangaf op de as van de precessiebeweging van de Aarde, die ongeveer elke 25.920 jaar terugkeerde. Het rastersysteem van de Aarde was verbonden met het punt in Gizeh dat het middelpunt was van het raster, en van leylijnen en spiralen die uit verschillende heilige geometrische hoeken daar vandaan kwamen. De Martianen hadden in hun hoogtijdagen een vergelijkbaar rastersysteem geconstrueerd op dezelfde lengte- en breedtegraad op hun planeet, eveneens ontworpen door Pleiadiërs van de zevende dichtheid, maar helaas bereikte die nooit z’n potentieel als Transformatieportaal door de tussenkomst van Orionische en Draconische groeperingen.

Een ander strategisch doel van de Grote Piramide was om te dienen als een inkomend Portaal voor groepen Pleiadiërs opdat de zuiverheid en visie van de oorspronkelijke blauwdruk een kans zou hebben om op Aarde te worden hersteld.

Thoth en zijn groep hadden redelijk succes met het werken met Atlantiërs om langs de Nijl tempels te bouwen voor inwijding en zielevolutie. Van de enkele duizenden Atlantiërs die van dit gebied hun thuis maakten, nam een aanzienlijk percentage deel aan de activiteiten voor inwijding en transformatie in de Grote Piramide. De Pleiadiërs van de zevende dichtheid construeerden het bouwwerk in enkele dagen met behulp van levitatie en lasertechnologie. Er werden een aantal doorgangen ontworpen om tegemoet te komen aan diegenen die langere perioden in het gebouw nodig hadden om hun inwijdingsschema’s te versnellen als voorbereiding op het transformeren naar lichtlichamen van de vijfde dichtheid.

De onderaardse kamers onder het Gizehplateau werden al bewoond door diegenen die onder de grond vluchtten tijdens eerdere grote branden. De Pleiadiërs bouwden in samenwerking met deze onderaardse groepen de Hal der Verslagen honderden meters onder de Piramide. De Sfinx werd later door een andere groep Egyptenaren opgericht om de ingang naar het Portaal aan te geven. De piramide werd omstreeks 10.500 B.C. voltooid. Pas in de afgelopen twintig jaar hebben wetenschappers in jullie wereld de Grote Piramide correct gedateerd. Tot voor kort werd aangenomen dat dit gebouw in verband stond met andere piramiden die waren gebouwd (door het handwerk van de Egyptenaren) om te dienen als graftombes voor de Farao’s. Dit medium gaat (in zijn boek) gedetailleerd in op de armzalige pogingen van latere Egyptenaren om de inwijdingskamers te reconstrueren nadat Egypte in handen was gevallen van de Siriërs. We hebben daar later meer over.

Verslagen van adepten van de oorspronkelijke mysteriescholen van Thoth kunnen sporadisch worden gevonden op verschillende kleitabletten en in gechannelde teksten, waaronder de Emeraldtabletten. Zij berichten hoofdzakelijk over de inwijdingen die werden gegeven om de zielen van de vierde dichtheid voor te bereiden op hun transformatie naar de vijfde dichtheid.

Het oude Egypte bloeide tot ongeveer 7.500 B.C., toen Siriërs van de zevende dichtheid van de ster Sirius B ten tonele verschenen en het werk van Thoth en zijn groep langzaam ongedaan maakten. De Christelijke, Joodse en Griekse legenden en mythen gaan allemaal over de Siriërs.

Ofschoon deze buitenaardse groepen een groot technologisch en psychisch vermogen hadden, hadden zij hun ego’s nog niet voldoende verfijnd met als gevolg dat zij besmet raakten met aanbidding en gebed door hun ondergeschikten. Zij waren met andere woorden op “guru-avontuur”, om een populaire uitdrukking te gebruiken. Eerst was het subtiel. Zij demonstreerden hun wonderlijke vermogens aan diegenen die niet het spirituele inzicht hadden om de charade te doorzien. Toen zij zich met de bevolking vermengden en voortplantten, raakte het DNA van de afstammelingen steeds meer besmet met hun soort egoïstische verheerlijking. De mysteriescholen begonnen te devolueren tot pikordes en de aanbidding van Sirische goden.

De God van het Oude Testament, Jehovah, was een Siriër van de zevende dichtheid. Diegenen die de leringen van Jehovah kennen, maar niet willen accepteren dat Jehovah een egoïstische Siriër was, zouden de invloed van Jehovah’s aanwezigheid op Aarde moeten onderzoeken. Zoals al vaak is gezegd door dit medium, is het Oude Testament één van de bloedigste en meest gewelddadige boeken ooit geschreven. Zou een hoogontwikkeld, verlicht wezen het ene ras opzetten tegen het andere? Zou hij blinde gehoorzaamheid eisen van zijn volgelingen? Zou hij sommigen meer belonen dan anderen? In God’s universum bestaan geen elites of uitverkorenen. Iedereen is uitverkoren en geschapen in zuivere liefde en onschuld. Iedereen is evenveel waard in de ogen van God en die waarde is oneindig. Bijbelstudenten, Joodse en Christelijke geestelijken in jullie wereld zouden moeten terugkeren naar de basis en de invloeden van de oude leringen bestuderen. Verkondigden zij vrede en de ontwikkeling van bewustzijn, of verkondigden zij scheiding en conflict? Wij, de Stichters, prediken bijna nooit, maar dit is te belangrijk om voorbij te laten gaan. Maar we gaan verder. We brengen je terug naar Egypte tijdens haar verval in aanbidding en offerandes.

Tegelijkertijd met de invasie van de Siriërs (na 7.500 B.C.), verschenen de Orioniërs en Draconiërs ten tonele en vond er een beperkte gemengde voortplanting plaats, wat resulteerde in de half reptielachtige, half vogelachtige en half menselijke vormen die later in Egyptische tekeningen zijn afgebeeld. De “vogelmens” was een hybride Draconisch-Andromedaans ras, het resultaat van “creatief DNA-ontwerp” en zij probeerden in hun eigen lichamen op Aarde te landen, met gedeeltelijk succes. Net als de Siriërs gebruikten zij hun superieure technologie en psychische vermogens om de onderdanige bewoners van Egypte te onderwerpen. Je kunt overal in Egypte afbeeldingen van Sirische en Draconisch-Andromedaanse goden vinden op de wanden van grotten.

De zuiveren van en geest, die zagen dat het experiment opnieuw mislukte, trokken zich bedroefd terug naar de innerlijke niveaus en een periode van relatieve duisternis daalde neer over Egypte. De rituele offerandes, mummies en mysteriescholen van de Farao’s waren allemaal de manifestatie van Sirische, Orionische, Draconische en Andromedaanse vervalsing van de oorspronkelijke Pleiadische leringen. Zouden de leringen van Thoth volledig zijn geïntegreerd door zijn studenten, dan zouden zij nooit corrumpeerbaar zijn geweest. De hieruit te leren les zou nu duidelijk moeten zijn. Tenzij je je ego en hoger bewustzijn volledig hebt geïntegreerd, kun je op een dwaalspoor worden gebracht door ogenschijnlijk goedbedoelende leraren die zelf niet hun ego’s met de geest hebben geïntegreerd.

Dit is het einde van deel 9. Wij zijn de Stichters.

Copyright © 2005 Sal Rachele, P.O. Box 815, Snowflake, AZ 85937 (http://www.salrachele.com) (928) 537-8616